’Ol der de oldurur nicesin hâtip;
Ol levh-î mahfûz’da n’eylesin kâtip!’
Dedim, ’seneler geçti, o gülþen sohbetlere
Kadem eylemeyeli, hayfým þâd-ý kâtipten.’
Dedi, ’hülâsa erdem, bahþolan mühletlere
Bir lâhza soluyup da yanmak yâd-ý kâtipten;
Hangi isnâda varsam, hüküm kadý kâtipten!’
Dedim, ’baksam nûruna, velvele cümle mahâl;
Alnýmda þimþek parlar, yüreðimde ihtilâl.’
Dedi, ’sanma ki cehlim, gece yüzünde zülâl,
Ârif-î âþk denilen essâh dâd-ý kâtipten;
Hangi isnâda varsam, hüküm kadý kâtipten!’
Dedim, ’nâm eylesem ki, genc û ihtiyarýnda,
Eðrisinde düzünde, koyaðýnda yarýnda.’
Dedi ki, ’Bâhr-ý Hind’de, Âcem’in Diyarý’nda,
Türk’ün Coðrâfyasý’nda, sefir bâd-ý kâtipten;
Hangi isnâda varsam, hüküm kadý kâtipten!’
31 Aralýk 2011 / Gaziantep
Hakan Ýlhan Kurt