düz bir çizgide yürümekten býktým
saçmalayacaðým
o saçma dediði sözlerle söylemiþti aþkýný
gireceðim yörüngesine
bir deli silecek
geldiði kadar yolu
üstüne bir palyaço resmi çizecek
bir yarýþa soyunurken hayat yarýþçýlarý
o çýkacak kulvardan,yarýþýn yarýsýna varmýþken
kimse alkýþlamayacak
kazanacaðým
yönlendirmeye çalýþacaklar dümdüz çizgiye
girmeyeceðim
yine saygý duruþunda bulunmam beklenirken saçmalýklarýna
puskuracaðým
herkes ciddi ciddi oturmamý beklerken
bütün eski ne varsa döneceðim arkamý
yüzlerine gülümseyerek çekip gitmeyeceðim
dimdik kavaklar dikeceðim benim yerime
yere eðilmeyecek
fýrtýnada bile
eðilip akmayacak, suyum
o bildiðim oluklardan vargücüyle hýzla
eski kollarýný yenileyecek dünyanýn
kulaklarýndaki eski öðütleri atacaðým
yeni giysiler giyinecek Kâbe’nin yüzü
çýkarýp kara donunu
insan ayaklarý takacaðým
sevgiyi kýlýfýndan çýkarýp
sýk sýk çizgiler çizeceðim
kýsalý uzunlu, saða sola ,her yöne dönen
saçmalarýmýn balonlarýný uçuracaklar
aklýmý harmanlayacaklar
suyunu çýkaracaklar belki
taþlarýnda oturacaklar
dikenleri batacak örflerine
saçmalamaya baþlayacaklar
deneyecekler
dik kavaklar gibi durmayý!..
24. 6. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.