Sevim...
Caným arkadaþým, dostum, güzel insan Sevim Erdoðan Tezel’in anýsýna...
Bursa’ nýn dumanlý Kestel elinden,
Karalý haberle yandýðým gündü...
Yüreðin kor, gözün kanlý selinden,
Yanýp çýra gibi söndüðüm gündü…
Savuran yel miydi kýrýlan dalý?
Duyan var mý neydi son arzuhalý?
Yanaðýnda mahzun son gülün alý,
Kendi burgacýmda döndüðüm gündü…
Gül yüzlü meleðim, canýmdý Sevim,
Gönlümün sultaný, kalbimde devim...
Radyo Güllük için demiþti: "evim",
Haziran ortasý donduðum gündü...
O haným hanýmcýk güleç yüzüyle,
Onurlu duruþu, duru özüyle...
Sevgi dolu kýsýk kara gözüyle,
Bir soluk resmini andýðým gündü...
Sanki þuracýktan çýkýp gelecek,
“Ben Sevim Erdoðan” deyip gülecek...
Kaç gece kaç düþle uyku bölecek,
Böyle bir hayale kandýðým gündü…
***
Hani yüreðini öptüðüm güzel,
Antalya Güllük’ de buluþtuk, özel...
Barbaros Parký’ nda çay içip gazel
Söylediðin yere döndüðüm gündü…
Refika Doðan- 22 Haziran 2007-Antalya
Aramýzdan ayrýlýþýnýn bu beþinci senesinde, Allah’ ýn rahmeti üzerinde olsun; sevdiðim can dostum, güzel insan, Sevim Erdoðan Tezel!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.