Saygýdeðer kardeþim, Âþýk Kazanoðlu’ na sevgiyle, dostlukla...
Bir yanýnda kuzey batý Erzurum,
Komþu Karadeniz, Çoruh Vadisi…
Etrafý daðlýkken ortasý baðlýk,
Küçük þirin Pazaryolu.
Vermemiþ Mevla bolluðu,
Vermemiþ malý davarý,
Nimeti buðdayla darý…
Buna raðmen, umudunu
Yitirmiyor yoksul halký.
Çalýþýp çabalayýp, der; "her þeyin baþýdýr saðlýk!"
Çalý çýrpýyla orman gövermiyor ne var ki!
Tükenir dizde derman, elvermiyor mecali...
Dokuz ay sürer toprak ananýn uykusu
Kiraz ayý alýyla moruyla gelir.
Sarar dört bir yaný kekik kokusu,
Kýnalý yapýncak, hanýmelileri...
Kadifeye döner buzdan dokusu.
Petekte arý,
Süzmedir balý…
O ne muhteþem tablo, görülmeli!
Orak zamanýnda toplanýr uþak,
Harmanda ayrýlýr sapýndan baþak.
Kimi serttir çecin, kimi yumuþak,
Nimetten sayýlýr den, Kazanoðlu.
Aðustos denince, hava sýmsýcak!
Arada esiyor meltem,
Ilýcak...
Koþan insanlar
Koþturan hayat,
Her þey bir lokmayla bir posta, ancak...
Ýster otur ister yat,
Aldýðýn kadardýr hayat!
Sarý saçlarýný dökünce ilkgüz,
Nemlenir gökyüzü, hüzünlüdür yüz.
Tohumla topraðýn karýldýðý giz,
Canlanýr gözünde dün, Kazanoðlu.
Usulca gelirken songüz el sallar,
Yorgun mu yorgun mahir ortagüz.
Kirpiði ýslak,
Hayatsa kaypak…
Neyi anlatýr bakýþ?
Hangi eþiðin ardýnda yükselir feryat?
Þimdi
Gelinlik giyinmiþ karakýþ;
Baktýrýr
Buðulu camlar ardýnda.
Dal etti dalýný Dadaþlar yurdu,
Sinesinde kehribarlar kavurdu.
Al atlar kiþnedi davullar vurdu,
Hayat bu; aldýrma sen, Kazanoðlu!
Balý þerbeti,
Petek petek arýsý...
Gülüþü sanýrsýn ipek!
Esriyen toprak baharla çiçek çiçek...
Selam durur
Börtü böcek ve kelebek... Dinliyor
Vadinin bir kýyýsýndan, Pazaryolu; mest-i saz...
Çoruh’ u,
O eþsiz ruhu,
Anadolu’ yu
Ve altmýþ hanesiyle Süleymanbaðý...
Göç verdikçe gurbete
Örülür bahtýnýn aðý.
Uzaklardan duyulur Nevder’ in iniltisi.
Tatlý bir telaþ
Biraz vesvese...
Dertli mi dertli, fakat
Heybetli... Komutlar yaðdýrýr Yusuf,
Beþ yavrunun babasý!
Tam da burada baþlar, ama
Nerede biter
Kazanoðlu hikayesi!..
Sene bindokuzyüz ellibeþ sonu,
Can içinde yüzer can, Kazanoðlu.
Nefesler tutulmuþ bekliyor onu,
Þavkýyla gülümser tan, Kazanoðlu.
Bir yanýnda acý
Ve sayýsýz vuruþlarla dinmeyen sancý.
Öte yanda umutla beklenen minik
Yabancý...
Güne gebe ayýn yirmi altýsý,
Sýfýrýn altýnda eksidir ýsý.
Sevgi, bir ananýn ilk fýsýltýsý,
Dua’ yla üflenen an, Kazanoðlu.
Beklenen an gelirken nihayet sulu sepken,
Bambaþka duygularýn içinde herkes, derken;
Ikýnýr tiz sesiyle ana can, çýðlýk atar,
"Geliyor " der, sevinçli sesiyle köy ebesi!
Görünür Nevder ananýn sarý saçlý bebesi,
Duygular katar katar...
Kutsal karanlýðýn bittiði yerde,
Renkli bir dünyaya açýlýr perde.
Daha ilk çýðlýkla aþk denen derde,
Düþer; çýra gibi yan, Kazanoðlu!
Ne bilsindi, anadan ayýran ince baðýn
Bahtýnýn döneceði ilk gurbet olacaðý!..
Kundaða belenen melek
Masum mu masum bebek...
Yarýný bilinir mi? Hele bugünü görek,
Belki de gülecektir ati’de ona felek!
Ana yüreði iþte!
Yumulmuþ gözleriyle yormamak gerek.
Selahaddin koyar adýný Yusuf,
Ne de olsa baba yüreði kesif!
Ýstedi ki oðul olmasýn pasif,
Damarýna akan kan, Kazanoðlu.
Zürriyet baðý,
Gözünün yaðý…
Derdinin ortaðý,
Kýymeti ocaðýn, otaðýn oðul!
Öyle derin bir duygu... Ah! Þu yokluk olmasa,
Gözü kor ola!
Baðlar elini kolunu…
Aðlamakla gülmek arasýnda, gömülür
Anasýnýn að göðsüne, pembe dudaklý bala.
Yoksulun mayýný karakýþ, patlar,
Boraný, tipisi bunu ispatlar!
Gamzede, dudaðýn goncasý çatlar,
Nevder in döþüne ban, Kazanoðlu.
Kardeþlerin sevdiceði,
Körpecik…
Biraz daha büyümüþtür, incecik!
Varlýðýný anlayacak
Anlatacak yaþa gelmiþ,
Gelmiþ gelmesine amma;
Ha deyince çözülmez ki muamma!
Toplanýr gardaþlar tamam altýya,
Ýçinin ayazý muhtaç paltoya.
Üç öðünü iner tek kahvaltýya,
Yavan aþý yaðlý san, Kazanoðlu!
Nihayet ilkokul çaðýna eriþir.
Binbir sýkýntý
Binlerce umut...
Hazýrlar, elinden tutar babasý,
götürür okula.
Yolda öðütler verir,
Hedef çizer balasýna;
“Okul zamaný yel gibi güçlü es!”
Der babasý ona, çoðalýr heves.
“Kýlavuzun olsun içindeki ses,
Dolup boþaldýkça han, Kazanoðlu!”
Çok sevmiþtir okumayý, okulu.
Bir öðretmeni var ki...
Adý da Kazým Turan!
Oðlu gibi sever onu,
Örnektir Kazanoðlu.
Ve baþkan seçer…
Yanýk türküleriyle, müziktir kolu.
Sesi güzeldi ya!..
Her sevilen gün gibi
Çabuk geçer ilkokulu.
Beþten ötesine imkânlar yetmez,
Od, odun olmazsa duman da tütmez.
Düþ güneþ gibidir, ufkunda, batmaz,
Gurbete dönüktür yön, Kazanoðlu.
Sýkça gurbete çýkan baba çaresiz,
Ezik, geçim derdiyle.
Yetmez, yetemez
Oðulun dünyasýna!
Kaçýnýlmaz gurbet yutar
Ufkunda Bin düþüyle...
Sene altmýþ dokuz, çetin hayatý,
Elde yok avuçta, yaþam çok katý.
Dörtnala koþarken bahtýnýn atý,
Ham kelek misali bön, Kazanoðlu.
Ne bilgi var ne deneyim,
Savrulur yaprak misali, yaralý…
Küçük bir köyden koca þehire.
Oysa o çocuk!
Narin bedenine tezat yüküyle,
Anacýðýnýn özlemiyle…
Þehr-i Sultan denen Yeditepeli,
Bir yanýyla deli bir yaný Veli.
Ýnlemeye baþlar sazýnýn teli,
Yetmiþ’ te uyanýr tin, Kazanoðlu.
Uzun bacaklarý, ince endamý.
Aðýrlýðýnýn üstünde çektiði yükü,
Zorlar onu...
Biliyordu kaçýnýlmaz,
Biliyordu, gerçek þaka kaldýrmaz!
Birikti alýn teri,
Biriktirdi kederi…
Verdi yevmiyeyi saza,
Beledi dertlerini
Yükledi sözden söze...
Ergen yaþa gelmiþti, baðlanmalýydý baþý,
Onun da piþmeliydi kendi ocaðýnda aþý.
Köyünden bir genç kýzla
Kuruluverir yuvasý,
Ýlmek atar yüreðine
Anasýyla babasý.
Yetmiþ beþ, yuvanýn ilk düðünüdür,
Yetmiþ altý, çifte bayram günüdür.
Doksan’ da âþýklýk onun ünüdür,
Hak için halkýna dön, Kazanoðlu!
Nikâhýn ardýndan vatani görev...
Aklý geride kalmýþtýr velev,
Mahcup, mahzun sevdasýnda.
Hasret yakar kavurur
Ve orada duyar ilk rüyasýný,
Biricik kýzý
Selvinaz’ ýný!
Ýlk göz aðrýsýdýr kýzý Selvinaz,
Doðarken aðladý, bilmedi ki naz!
Bekledi sabýrla, gelsin bahar yaz,
Kardelen umudu ten, Kazanoðlu!
Gözünde gönlünde sevdicekleri
Tüter de tüter
Ve sayýlý günler çabucak biter.
Döner askerden döner amma,
Kader de kötü aðýný örer!
Aþk ý, sevdayý
Sevgi saygýyý
Yaþarken öðreten sevgili yok artýk!
Yýkýk, periþan...
Yanar özü
Yanar gözenekleri...
Kýzýnýn karagözleri
Yýkar geçer içinde yýkýlmayan kaleleri!
Ýsyan etse ne gezer,
Yazmýþsa kader...
Hani sevdiceði, nerdedir o yâr?
Yýkýlýr hanesi, yaðar baþa kar.
Yavrusu hatrýna durmalý vakar,
Tutunur hayata can, Kazanoðlu.
Aradan geçer elem yüklü bir dokuz ay…
Bükülü boynuyla direnmeli,
Olmamalýydý teslim!
Henüz ana kokusuna doymamýþ körpesi
Ýçinin acý sesi,
Omuzunda aðýr yük…
Kaderden gelen hüküm,
Eli mahkûm…
Yetmiþ yedi, yeni yuvaya temel,
Yetmiþ dokuz, olur ona gurbet el.
Seksen de sýlasý Antalya emel,
Yalancý bahara kan, Kazanoðlu!
Kimi dýþýndan yanar, içinden kimi…
Acýyý ve yokluðu,
Yaþadýðý gurbeti
Anlayan tek dostuydu sazýnýn teli.
Ýkinci bahar... Sahi,
Olur muydu ilk bahar?
Yanýtsýz sorularla uçar yeni eþiyle
Gurbeti Almanya’ ya.
Kadere bakýnýz ki
O da altý çocuklu!
Babasý kadar...
Sazýna üleþtirir emeði bileðiyle.
Âþýklarýn sözünden,
Yüreðinin közünden,
Edep erkân izinden
Ýlerler adým adým.
Ve son verir gurbete
Dönerken hülyasýna,
Yerleþir sýlasýna.
Yýl, bindokuzyüz doksan…
Âþýklarýn demlendiði,
Gönüllerin coþtuðu,
Sazla sözün konuþtuðu Mevlâna Konya’ sýna.
Baþvurur kabul görmez,
Pes etmeyecek elbet; sýnav ister, yol ister…
Büyüklüðü yüreðinde, özünde büyük usta
Öðretmen Fevzi Halýcý,
tutar sýnava, tapþýr der!
Mevlâ’nýn da yardýmýyla
Olur ozaným kalýcý.
Hak ederek ödülü,
Görür o nurlu günü.
Derin bir ummandýr daldýðý dünya,
Anlýyor, bu deðil görünen Hanya!
En büyük rüyasý, özüdür Konya,
Katrenin içinde yun, Kazanoðlu!
Bu sýnavla daha da piþer özünün çiði,
Deðiþir;
Hayata
Dünyaya
Ýnsana bakýþý.
Olgunluktur mahlasý…
Nakýþ nakýþ iþler sözü
Özünün aynasý.
Türkiye’ m rehberi Türkçe’ ydi dili,
Hecenin ustasý, Gülce’ nin gülü.
Aþk ile dolduðu Erzurum ili,
Kalmadý üstünde zan, Kazanoðlu.
O ki;
Kanýnýn son damlasýyla,
Hasbelkader ülkesiyle…
O;
Diliyle, diniyle
Gelenekten göreneðe,
Örnek oldu kültürüyle.
Velinimeti el’ e.
Övgülerim az bile...
Son sözüm O’ na, dostça ;
Düþürme takkeyi görünmeye kel,
Kiþinin kibiri kiþiye engel!
Dosdoðru yürü ki bükülmeye bel,
Ata yadigarý þan, Kazanoðlu!
Refika Doðan- Antalya - 2012
Konya Âþýklar Bayramýyla birlikte yurt içi ve yurt dýþý bir çok etkinliklerde onur verici ödüllerle taltif edilen ozanýmýz Sayýn, Selahattin Kazanoðlu (Âþýk Kazanoðlu) nun sanat yýlýnda siz deðerli dostlarýmýza "Gülce/Buluþma" nazým türünde "Refika Doðan" ýn gözünden Âþýk Kazanoðlu " adlý biyografik bir çalýþma ile O’nu tanýtmak; özümüzün ayrýlmaz parçasý, yapýtaþý olan ozanlarýmýza - âþýklarýmýza bir nebze olsun saygýmýzý, sevgimizi ifade etmek istedim.
Kendilerine saygýmla, dostluðumla birlikte; erinçle dolu saðlýklý ve uzun bir yaþam ve nice sanat yýllarý, nice kutlamalar diliyorum. Refika Doðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.