Bir göründün yok oldun dün geceki düþümde, Ay yüzün kederliydi zoraki gülüþünde... Gittin sanki damlanýn denize dalýþýnda! Sen özlemim özelim, göreceðimsin annem! Benim sevgi meleðim, biriciðimsin annem!
Böðrüme saplanýrken onulmaz kara sýzý, Endiþelere saldýn hem oðulu hem kýzý! Dokun yine okþa, sev; yetim býrakma bizi! Vuslata gün sayarken gitme, burda kal annem! Kanayan yüreðime merhemim sen ol annem!
Kader ellerimizden çok çabuk aldý seni, Özlüyorum tenime konan sýcak buseni, Saçlarýmý okþarken ’ yavrum ’ diyen sesini! Þefkatinle sarmala, saðalt sol yaným annem! Daðlar ses veriyorken sesim ol caným annem!
Yüce Mevlâ önünde huþû ile eðildin, Sen kutlu bir varlýktýn, bir ince saz deðildin! Acý bir rüzgâr gibi yüreðime daðýldýn, Þimdi nasýl, nicesin; haber salýver annem! Rüyâda bile olsa n’olur geliver annem!
Yerin asla dolmuyor, sümbül kokulu annem! Yaratan’dan yadigâr, sevgi okulu annem! Hatýran bayrak gibi kalbe takýlý annem! Tutunduðun dallar gül, bindiðin Burak olsun, Yattýðýn yer cennette güllere durak olsun!
Refika Doðan / 2007 Antalya
Minicik bir yavruyu, insaný biçimlendirme gibi önemli bir iþlevin mimarý annelerin -sembolik de olsa- bugününü içtenlikle kutluyor; hayatta olanlara saðlýklý ve erinçle dolu mutlu yýllar; Hakk’ a kavuþmuþlara Allah’ tan gani gani rahmet diliyorum, bitimsiz sevgi ve saygýlarýmla... Sosyal Medyada Paylaşın:
RefikaDoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.