-yoksul penceremden sarkan yalnýzlýk aksanýmý alýp
b/aþka umutsuzluðun pençesinde sensizliðimi konuþmaya gidiyorum-
maðlubum gözyaþlarýnýn biriktiði o suyun yankýsýnda
fersiz bir düþün belirsizliðindeyim aðlýyorum
yakamoz düþüyor rehavetli bir yolun sesine sonra
kýrýlýp dökülüp ayyaþ bir yokuþta sallandýrýyorum yüreðimi
ölenlerdenim, sorgulanýyorum
geceye ay ýþýðý dokunuyor
meftun bir yaz ardý kýþým üþüyor
ben düþünüyorum
uçurum kenarýnda solan günlerimi anlatýyorum
anlattýkça çoðalýyorum
büyüyerek y/arsýzlaþýyorum
hiçkimseye diyemiyorum
-gidiyorum
örselenmiþ cümlelerin gizli yolculuklarýnda
siyah ayaklarýmýn çoðul takýlan lacivert adýmlarýnda
maðrur bir sol anahtarý býrakýyorum kapýna
prangalarý güneye bakarken
perdelerinde durduruyorum müstehcen karanlýðýmý
ýslanýyor sýlanýn yarasý
içimin sesteþsiz bir acýsý
ki güneþ battýkça
kuþlarýmýn boðazlarýnda bekleþen ekmek kýrýntýlarýyla
azalýyor ruhum
keþkelerle katlediliyor yokluðun
hayata yeniliyorum
-kalýyorum yalnýzlýðýmla baþ baþa-
ben zaten hep maðlubum
gittiðim zamanlarda
dalga dalga
simetrik bir þiir boþluðu dolduruyor sensiz kýyýlarýmý,
çakýl taþlarýmý
geçmiþ zaman kiplerine mahkum anýlarýmý
yaþarken kalabalýklaþan, çoðalan kaygýlarýmý
bir martýnýn gözyaþlarýna yazýyorum tenhalarda
onun bulunduðu resme yaðmurlarým damlýyor sonra
akýp gidiyor yazdýklarým, okunamýyorum
yine maðlubum
yine yeniden maðlubum
paslanmýþ ruhumun ihmallerinde neme düþürüyorum kýþlarýmý
mora çalan yarenler mühürlüyor ayazlarýmý
üþüyorum
sokulgan yosunlar, topraklar
stilini bozamadan berduþ baharlarda canlandýrýyorlar sýrlarýmý
geleceðe düþkün bir kuþ bozuyor inadýmý
saklý bir öykünün son vurgusunda muþtuluyorlar hazlarýmý
kendime inanamadan
düþüyorum
bir umutla canlanýyorum birden
bu sefer de sözcüklerimi soru zamirlerinin içerisine yazýyorum
bitince, yer yön zarfýma koyup
sessiz bir sandalla gitmesi için yol veriyorum
zamansýz bir anlatým bozukluðuna takýlýyor ardýndan
ve eksik tümcelerde kayboluyor yüklemsizleþiyor utancýndan
mektuplarým yazdýklarýmý götüremiyor,
öylese deyip ben gidiyorum
yine yaþama maðlubum
yine yeniden bu sefer daha çok maðlubum...
þimdiyse,
geniþ zamana yayýlan küskünlüklerim kalýyor yanýma
yeniliyorum...
-sünepe bir papaðan geveze seslerini alýp
pastel renkli kafesini terkediyor bugün, tam da dün ben gitmiþken-
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.