sýðýnaktaki gökyüzünün mavi sükuneti
dolunayýn müjdeli ellerini
yýldýzýn yüreðine akýtarak
akþam üstlerinde, pencereme dokunduruyor
ve sessizce kaçýyordu
t/uzak mevsimlerde gelmeyen yazlarým
sustukça
bir nehir baðýrýyor
uçurumuna
saflýðýný saklýyordu
hayat denilen merdivendeyse
insanoðlu
yürüdükçe
çýkmaz martlar
aynalar
vurgunlar
ýþýða bir haykýrýþ sunup
gizli vedalarýnda terkediyorlardý
baharý
birazcýk üzülüyorlardý
..
cesetlerin üzerinde
mor zambaklar bitiyordu
hissettirmeden
ko(r)kulu düþlerinde
bizim
kaybolduðumuzu görmeden
çoktan
ve geçen senelerden
baþka diyarlara göç ediyorlardý
biz
terkedilen
biz
vazgeçilen taraf olup
kendi arafýmýzda
defalarca
sürgün ediliyorduk
o yoksulluktan
bu yoksunluða sürükleniyorduk
giden
bir kere yolu öðrendikten
sonra
arkasýný unutup
manasýz da olsa
uzaklaþýp gidiyordu
görüyorduk
..
anlamsýzca kalan tümceler içindeki
biz
yani sizin bildiðiniz þekliyle
belirsizlik zamiriniz
olaðan halimizle
yalnýzlýðýmýzý
kafa kafaya verip
terkediyorduk olumsuz yüklemlerimizi
bize yeni paragraflarda
azýcýk yer düþüyor
ve týrnak içinde belirtmek için varlýðýmýzý
yok dahi olsak da
i mgeleyip, taze metinlere
isyanlarýmýzý konduruyorlardý
biz
pulsuz ve adressiz bir mektup
gibi kalýyorduk
neresi bizim
t/arafýmýzdý bilmiyorduk
içimizdeki kalabalýk þehrin tam ortasýna
ruhunuz
huylarýnýzý fitilliyordu
kendi cehennemimizde yanan biz
sizin
soru zamiriniz
cevapsýz kalan hasbýhallerle
yok olup
gidiyorduk
sizin gönlünüzden geçen
yaz
þiiriniz
bizim hüznümüzden geçen
güz
þiirimiz
kalýyordu yarýna
ve nihayet
siz ve biz
yani
hepimiz
kalýyorduk
eninde sonunda
yanlýþlarýmýzla baþ baþa...
..
ki hep yalan
hep dolandý dünya...
anlamaya çalýþýyorduk
anlayamasakta..
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.