Ayrýlýk neydi satýrlardaki? Bir kaldýrým taþýnýn diðerlerinden kopmasý gibi bir þeydi, Ayrýlýk tamamen yalnýzdý, Ayrý’ydý…
Cümlelerde bile yalnýzdý, Kelimenin orta yerinden kopmuþ harf gibiydi, Sessizdi, Yalnýz’dý…
Dün’dü, Bugün olamayan bir gün’dü! Geleceði de yoktu, Geçmiþin bir yerinde çakýlý kalmýþtý…
Ayrýlýk yazýlmazdý aslýnda, Yazmak saðýr bir melodi kadar sessiz kalýrdý, Baðýrmak gerekirdi belki de, Baðýrýp fýrlamak satýr aralarýndan.
Yaþayan bilirdi çünkü, Bir de yaþatan! Týkanýk bir nefes gibiydi gecenin koynunda, Gitmiyor iþte, ilerlemiyordu sýradaki nefesler…
ll
Bu Ayrýlýk; beni bile aþtý, Farkýnda mýsýn? Anlatamýyorum… Biz bence boyumuzdan büyük ayrýldýk, Gidip, gelseydin olmaz mýydý?
Giderken, gelmeyeceðini bilmiyordum hiç, Bu bilinmezlikle hala bekliyorum. Ayrýlýðý yazamýyorum çünkü, Yaþamadým sayýyorum…
Ben senden hiç ayrýlmadým ki, Hiç bitiremedim cümlelerimi, Noktalayamadým. Ayrýlan bu kadar bekler mi?
lll
Ayrýlýk ýslaktý biraz, Nisan yaðmurlarý kadar, Sessiz ve huzursuz akardý gözlerden, Ayrýlýk Yaþ’tý…
Ayrýlýk, Barýþ’ýn kapýsýnda beklerdi, Baþý önüne eðik, elleri önünde kenetlenmiþ, Parmaklarý birbirine geçmiþ, Affedilmeyi beklerdi…
Ayrýlýk; küstahtý, Hem seni kendinden ayýrýr, hem de bekletirdi. En çok aðrýydý, Yeri belli olan boþ yüreklerde…
lV
Ayrýlýk, yalnýzlýktan sonra unutulmaktý, Hep bir tarafýn unutamama ihtimalinin ne kadar az olduðu, Hesaplarýn tutamadýðý, Yeminlerin unutulduðu, Sonsuz bir boþluk, Bir uçurum, Tek hücreli/k yalnýzlýk…
Görünmediði kadar çok, Az göründüðü kadar fazla, Uçurumun baþýnda bekleyen kuþ kadar özgür, Ama uçamaz, Uçmaz! Bekleyen, bekleten Bir kimsesizlik!
Yirmi Haziran Ýki Bin On Ýki 00:25 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.