Hiç Sessiz

Saçýmdaki gümüþ teller
Bana memleketimdeki masalý hatýrlatýr
Babasýnýn kýzýný gümüþ köþkte saklamasýný
Ýyi de benim babam yok ki
Beni köþkede koymadý
Aradan bunca zaman geçti
Hiç aramadý, sormadý
Aðladýðým da susturup
Düþtüðüm de dizlerimi silip kaldýrmadý
Babacýðým dediðimde ses vermedi
Rüyama da hiç girmedi
Babam beni hiç mi sevmedi ?
Mezuniyetime bile gelmedi
Öðretmen olduðumu görmedi
Beyaz gelinliðimle çýkarken alnýmdan öpmedi
Mutluluk ve mutsuzluklarýmý bilmedi
Çaresizliðime çare bulmadý
Ben debelenirken elimi tutmadý
Bana yapýlanlardan hiç haberi olmadý
Koþtum, ulaþtým babama
Anlattým anlattým. Babam diye baðýrdým
Ama babam bana cevap vermedi
O çam aðacýnýn altýnda
Üstünde çiçekler, güller bir dolu
Hiç sessiz
Saçýmdaki gümüþleri sevmedi


Uzun bir zaman babamýn gittiðini,kimselere söylemedim.
Arkadaþlarýmýn babasý gelince, kapýyý kapatýr, sýký sýký sarýlýrdým anneciðime, içim den geçenleri Menekþe Gözlüm anlarmýy dý bilmiyorum, saçýmý okþar, koklar dý sadece.
Nazlým bahçeye gidip, iþmimizi yapalým der, beni dýþarý çýkarýrdý.
Yanýn da unuturdum her þeyi.
Anneciðim benim her þeyim di, annem, babam, abim, ablam, arkadaþým..
Þubat’ ýn en son gününü hiç sevmiyorum!!!
Babam o gün temelli gitmiþ, þubatýn son günü beni babasýz býrakmýþ, cennetten bakýyorsun bana biliyorum. EL FATÝHA .
Rahat uyu,ruhun þad olsun..

Nazlýgelin









Sosyal Medyada Paylaşın: