YEŞİL DÜŞ

Bütün gün aðladým aynada
Penceremi aðaçlarýn yeþil düþüne
Açmýþtý bahar
Gövdem sýðmýyordu yalnýzlýðýn kozasýna ve
Kokusu kâðýtlardan örülmüþ tacýmýn
Kaplamýþtý gökyüzünü baþtan baþa
O güneþsiz ülkenin

Yapamýyordum artýk yapamýyordum
Sokaðýn sesi bastýrýyordu birden ve kuþlarýn sesi
Kayboluþunun sesi paltoluk çocuk kumaþý toplarýnýn
Þamatasý çocuklarýn
Ýplerin ucunda yükselen
Uçurtmalarýn dansý
Sabun köpükleri gibi
Ve rüzgâr
Seviþmenin en derin ve karanlýk anýnda esmeye baþlayan rüzgâr
Zorluyordu
Surlarýný güvenimin sessiz kalesinin
Kendi adýyla çaðýrýyordu yüreðimi çok eski çatlaklardan sýzarak

Bütün gün gözlerimi diktim
Gözlerine yaþamýn
O korkak ve kaygýlý gözlere
Bakýþýmdan kaçan
Ve yalancýlar gibi gizleniveren
Gözkapaklarýnýn tehlikesiz sýðýnaðýna

Hangi tepe hangi doruk?
Tümü dolambaçlý yollarýn
Bir kavuþma noktasý ve son
Bulmuyorlar mý o soðuk ve yok edici aðýzda?
Ve ne derdiniz bana ey yalýn ve aldatýcý sözcükler?
Ne verdiniz tenin ve isteðin kaçýþýndan baþka?
Daha da yalancý olmaz mýydý
Baþýma koyduðum ve kokular saçan
Kâðýttan yapýlmýþ taçtan daha yalancý
Saçlarýma iliþtirdiðim bir çiçek?

Nasýl da tutuldum çölün ruhuna
Ve uzaklaþtýrdý beni ayýn büyüsü sürünün inançlarýndan
Nasýl büyüdü yüreðimin yarým kalmýþlýðý
Tamamlayamadý bir türlü hiç olan yarým öbür yarýmý
Durdum nasýl ve gördüm kayýyor
Ayaklarýmýn altýndaki toprak
Ve geçmiyor tenimin bomboþ bekleyiþine
Sýcaklýðý tenimin

Hangi tepe hangi doruk?
Koruyun beni ey kaygýlý ýþýklar
Aydýnlýk evler
Çamaþýrlarýn ýtýrlý tütsülerle güneþli çatýlarýnda salýndýðý
Koruyun beni ey olgun ve saf kadýnlar
Parmaklarý çocuðun zevkten çýldýrtýcý kýpýrtýlarýný izleyen tenleri üstünde
Göðüslerinden süt kokusuyla karýþýk taze esintiler gelen

Hangi tepe hangi doruk?
Beni koruyun ey ateþ dolu ocaklar, uður boncuklarý
Karanlýk mutfaklardaki türküsü bakýr kaplarýn
Yüreði biraz sýkkýn mýrýltýsý dikiþ makinalarýnýn
Kavgasý sürüp giden süpürgelerle halýlarýn
Koruyun beni ey tutkulu aþklar
Yataðýmýzý üremenin acý isteði
Cadý sularý ve kan damlalarýyla donatýyor

Bütün bir gün boyu bütün bir gün
Terk edilmiþ terk edilmiþ bir ceset gibi su yüzünde
Ýlerledim ürkütücü kayalýklara
En derin deniz maðaralarýna ve
En etobur balýklara
Durmadan gerildi sýrtýmýn incecik omurgasý
Bir ölüm duygusuyla

Yapamýyordum artýk yapamýyordum
Yadsýyarak yükseliyordu yoldan ayak seslerim
Daha büyüktü umutsuzluðum sabýrdan
Ve geçiyordu bahar o yemyeþil düþ
Penceremden
Sesleniyordu yüreðime:
"Bak
Hiçbir zaman ilerlemedin
Battýn sen!"
Sosyal Medyada Paylaşın: