tepemde bir akbaba hýrsla ölmemi bekliyor ben ise düþünüyorum nasýl bir tuzak kurayým ki bana yaklaþsýn da onu vurayým
soluk almak için oturmaya kalksam iþte yýkýldý diye saldýrýyor yüzüme onu vurmak için anlayýnca fýrsat beklediðimi hýzla dönüyor gökyüzüne
kuþaktan kuþaða onca insanlar öldü yem olarak, þu ihtiyar akbabaya
deneyimlerim sesleniyor ki bitimindeyiz zamanýn yaklaþan bir sonu var ya senin, ya ihtiyar akbabanýn
bu cadý, bu kocamýþ leþ yiyenin yazgýsý, sana baðlý baþaramazsan eðer sýran geldi demektir
tepemde bir akbaba hýrsla bekliyor ölmemi vay eðer fýrsatý ben kaçýrýrsam
dökülüyor suskunluðuna akþamýn ezanýn ayak sesleri kent akþamýnýn hayalinde yanýyor altýn ormanlarý düþlerin ve odamýn suskunluðunda cuma akþamýyla uðraþýyor ezanýn ayak sesleri
benim elimde kitap cuma akþamý sessiz kopuk kopuk geliyor kulaðýma, ezan kime söylüyor ne diyor kent uðraþýyor Cuma akþamýyla ve o garip ses yalýn bir köylü gibi yitiyor kentin çaðýltýsýnda ben yine kitap okuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furuğ Ferruhzad Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.