YERYÜZÜ AYETLERİ

O zaman
Güneþ soðudu
Ve bereket topraklardan gitti

Ve çöllerde yeþillikler kurudu
Ve balýklar denizlerde kurudu
Ve toprak
Ölülerini kabul etmez oldu artýk.

Bütün solgun pencerelerde gece
Belirsiz bir düþünce gibi
Birikiyor durmadan ve taþýyordu
Ve yollar
Sonlarýný karanlýða býraktýlar

Kimse aþký düþünmez oldu.
Kimse düþünmez oldu yengiyi
Kimse
Hiçbir þey düþünmez oldu artýk.

Maðaralarýnda yalnýzlýðýn
Uyumsuzluk doðdu
Afyon ve esrar kokusuyla kan,
Baþsýz çocuklar doðdu
Gebe kadýnlardan.
Koþtular mezarlara sýðýndýlar
Beþikler
Utançlarýndan.

Kötü günler geldi ve karanlýk
Yenilince ekmeðe þaþýrtan gücü
Tanrý elçiliðinin
Kaçtýlar adanmýþ topraklardan
Aç ve sefil peygamberler.
Ýnsanýn kaybolmuþ kuzularý
Çobanýn sesleniþini duymaz
oldular
Çöllerin cennetinde.
Aynalarýn gözlerinde sanki
Tersine yansýyordu renkler
Kýpýrtýlar, davranýþlar, görüntüler

Bir þemsiye gibi tutuþuyordu
Baþlarýnda aþaðýlýk soytarýlarýn
Utanmaz yüzlerin orospularýn
Tanrýnýn o kutsal ýþýk çemberi

Bataklýklarý alkolün
Aðulu buharlarýyla buruk
Çekti derin köþelerine
Durgun aydýnlar yýðýnýný
Kemirdi aç gözlü fareler
Altýn yapraklarýný kitaplarýn
Eskimiþ raflarda, dolaplarda.

Güneþ ölmüþtü
Güneþ ölmüþtü ve yarýn
Uslarýnda küçük çocuklarýn
Yitik, belirsiz bir kavramdý.
Defterlerine sýçrayan kapkara
Ýri bir mürekkep lekesiyle
Anlatýyordu çocuklar
Tuhaflýðýný bu eskimiþ sözcüðün.

Zavallý halk
Yüreði ölgün, bitmiþ, dalgýn
Huzursuz aðýrlýðý altýnda ölü
gövdesinin
Bir yerden bir yere sürünüyordu
Ve önlenmez cinayet isteði
Durmadan büyüyordu ellerinde.

Kimi zaman ufacýk bir kývýlcým
Bu cansýz ve sessiz topluluðu
Ta içinden daðýtýyordu birden.
Ýnsanlar saldýrarak birbirlerine
Biri karýsýnýn boðazýný
Kör bir býçakla kesiyordu
Bir ana birer birer çocuklarýný
Tandýrýn ateþine atýyordu.

Boðulmuþ kendi korkularýnda
Ürkütücü duygusu suçluluðun
Öldürdü öldürdü kör ruhlarýný
Ve çocuklarý.

Ne zaman bir tutsak asýlýrken
Daraðacýnýn yaðlý halatý
Korkudan kasýlan gözlerini
Sýkarak dýþarýya fýrlatsa
Onlar dalardý içlerine
Þehvetle titreyen bir düþünceden
Gerilirdi yaþlý, yorgun sinirleri.

Ama her zaman alanýn kýyýsýnda
Bu küçük canileri görürdün
Durmuþlar ve dalgýn bakýyorlar
Fýskiyelerden suyun durmaksýzýn akýþýna.
Ola ki gene de arkasýna
Ezilmiþ gözlerinin ve donmuþ derinlerde
Yarý canlý bir küçük þey karýþýk,
Kalmýþtýr.
Güçsüz bir çýrpýnýþla istiyordu
Ýnanmayý su sesinin doðruluðuna

Ola ki...
Ola ki.. ama ne sonsuz boþluk...
Güneþ ölmüþtü
Kim bilebilirdi artýk
Yüreklerden kaçan o üzgün
güvercinin
Ýnanç olduðunu...

Ah tutsaðýn sesi...
Büyüklüðü senin umutsuzluðunun
Iþýða bir küçük yol açmayacak mý
Bu uðursuz gecenin bir köþesinden?
Ah tutsaðýn sesi...

Sosyal Medyada Paylaşın: