TUTSAK

seni istiyorum ve biliyorum
asal koynuma almayacaðým
sen o aydýn ve pýrýl pýrýl gökyüzüsün
ben bu kafeste bir tutsaðým

kara ve soðuk parmaklýklar ardýndan
gözlerim hasretle bakýyor yüzüne doðru
bir elin uzanýþýný düþlüyorum, diye
ansýzýn ben de uçayým sana doðru

boþ bulunan bir anda düþlüyorum
bu sessiz hapishaneden uçayým
gülerek gardiyan adamýn gözüne
yanýnda yaþama yeniden baþlayayým

düþlüyorum ancak bilirim asla
bu kafesten kurtulma gücüm kalmamýþ
gardiyan istese bile
kanatlanýp uçmaya soluðum kalmamýþ

parmaklýklar ardýnda her sabah
bir çocuðun bakýþý güler bana doðru
sevinç þarkýlarýna baþladýðýmda
dudaðý öpücükle gelir bana doðru

þayet bir gün, ey gökyüzü
kanatlanýrsam bu sessiz evden
aðlayan çocuða nasýl söylerim
tutsak bir kuþum vazgeç benden

bir mumum canýmýn yalazýyla
harabeleri aydýnlatýrým
sönüklüðü seçersem eðer
bir yuvayý yýkýp daðýtýrým

Sosyal Medyada Paylaşın: