Önce ýþýklar yýkýlýr azýðýna yolcunun Terkisine mühürden izleri, y/akan hicretin Giden-kalan, doðru-yalan ve zaman Paradoks ötesi bir sualin susayýþý kanatlanýr Vurgusuna fermanlar astýran kelimenin.
Ýncelen yerinden dökülür Sýva tutmaz mevsimlerin ýslaklýðýnda mavi bahar Hiçbir hançere benzemez Gitmenin keskinliðinde kanatan söz Ve hiçbir kurþun vurmamýþtýr hedefini adýmlarýn sesi kadar.
Gidenin kendine, kalanýn kendinden gittiði Þehirlerin hikâyesine sinmiþ hüzünlerin voltasýdýr Hak ve suskunluðun rahmine perçinli kaldýrýmlar.
Yaðmurlarýn büyüttüðü kalabalýklardan yaðar Büyür mesafelerin ters yüz olmuþ týrnaklarýnda Ömrü boþluklarýna pay eden kuralsýzlýklarýn çizgisi.
Her gün doðumu sancýsýnda sona içilen antlarda Genzi yakan suskusu bilenir hüznün avuçlarýndan duaya Her gidenin gecede bir yýldýzý vardýr, açýlan Kerbela’ya Her canýn cihadý aþka susuzluðu kadardýr…
11.06.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.