baðrý yanýk
öksüz bir çocuðun diþlerinden
damlar notalar
þiirin son hecesinde
ilk ayaz
içinden salar kendini aynalar
baktýðýnda
destanýn en ücra yerinden
fuzuli hissiyatlara
yokluðu iki eksik
bir fazla
tam isabet
topraðý bereket
havalar kalýr boþ sayfalara
sessiz köþede binbir duyarlýlýkla
olsa iyi
olmasa diri
bir can bulur olmuþlara isyanlarla
bestelenen baharýn inatçý
çýkmaz sokaklarýnda
elleri üþüyen
yoksulluðu baki kalmýþ
gibi, yüzü beyaz
bezgin bir hayat varsa uzakta
ve onlar ne kadar ýraðýmýzda olsalar da
çizdiðimiz merdivenin altýnda
veya
yazdýðýmýz öykülerin
tenha ücralarýnda
mutlaka görünür kara lambalarý
mutlaka biz görürüz gözü nemli kýrlangýçlarý
zatý zihnimizden geçen
kalabalýk caddelerinde
dururken
ikinci eflatunlar
hakikatin çeþitli renklerinde
sessizce
gösteriþsizce
düzensizce
dururuz yan yana
o çocuðun dudaklarýnda
bir türkü
bizde hep o acýmanýn hüznü
ömür de bak binbir türlü
ki tahtasý kýrýk yazýmýn harfleri
düþerken
soðuk penceremden isteksizce
ve
saf kýþýn
gözlerinde süzülürken geçmiþine
aklýma bir hatýra gelir
gördüðün an
zamanlar geçer
ömründen seneler
gider
bakarsýn büyür
çocukluðun
sen yine ayný
maceranýn
kahramaný olursun
ve bir yaprak
misali
bugün bir dala
tutunur
yarýn yok olursun
unutma ki
sen de bu dünyada
yaþayan bir
yolcusun...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.