Hoþçakal demiþti bir martý çok sevdiði o kardan beyaz bulutuna
Mutlu kal,
Yaðmurlarýn sadece çok güldüðünde gözlerinden damlasýn demiþti
Demiþti ve gitmiþti
Sessizliðin kýrýk pençesinde durup, sonrasýnda aniden yitivermiþti
Ve gitmiþti...
Bezgin su dolu vapurun son sesinde titreyen bir yolcuyken zaman
En çok apartmanlardan
Seni anlatan dizi dizi anlatýlan romanlardan okumuþtu
Kaderin ömrüne sindirdiði kalýn ama boþ iplerinden inen içini
Duymuþtu ritmik aþk danslarýnýn veda senfonisini
Avuç içi kadar bile deðilken denizin alacasýndaki nefesi
Küllerini savurduðu o hayatýn
Kara kýþýna hakim kalan kýzýl caddelerinde, hissizce
Dolaþmýþtý
Aklý akýp giden masallarýn okyanusunda kalmýþtý
Kimsenin bilmediði bir ressamýn elinden çýkan yalancý kuþlar misali
Diyarýný kaybetmiþ, gökyüzünü kaybetmiþ
Ve en çokta seni kaybetmiþti
Bilememiþti ki ellerinde saçlarýnýn dolaþtýðý anda ki hissini
Anlayamamýþtý ki kar tanelerinin hep ayrý düþüp,
Her defasýnda nasýl birbirlerine kenetlendiklerini
Fark edememiþti ki
Soðuk parmak uçlarýndan defalarca sevmek akarken
Yollarýnda gördüðü o olumsuz dal parçalarýnda bile umut
Ardýnda býraktýðýn çiçek kokulu saksýlarda bir gülüþ
Sebep yokken kýrdýðýn iç çocukluðunda bir aþk aramýþtý
Hiç anlamý yokken, uzaktan kýrgýn piyano sesinin hýþýrtýsý
Ve sanki yokluðunun solgun rüzgarý
Yüzüne dokunmuþtu
Birden soðumuþtu etraf
Gidiþinin ardýndan hep laf
Hep laf...
Yoksunluðun kelimelerle ifadesinde sahipsiz
Gözlerinde ki bitmiþliðin sabaha anlatýlýþýnda kifayetsiz
Ve þiir yazarken artýk hissiz kalmýþtý
Oysa ki ilk an
Merhaba demiþti bir ay yanýna yaklaþan yýldýza
Hep parlak ol, insanlarý aydýnlýk dünyana çek ve hiç üzme demiþti
Demiþti ve çok sevmiþti ay yýldýzýný
Sonsuza kadar devam edecek olan maceranýn ilk serüvenine dalmýþlardý
Ve saniyeler sonra yollarýna devam ederek oradan uzaklaþmýþlardý...
Bu akþam senden yanýna kalan son þarkýyý dinleyerek uykuya dalmýþtý
Sana firari aþýk
/Ve masallarý sevmeye devam etmiþti hüzünlü
Sen bir masaldýn çünkü
O seni okuyup hep üzülmüþtü/
Sonra içinde hiç büyümeyen o çocuk düþüyle
Sessizce büzüþüp yokluðunun ayazýyla üþümüþtü...
...
Çok üþümüþtü...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.