İnsandan Bir Uçurum
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpýp ölmesi gibi
özgürlüðüne uçan bir kuþun. Anlamýn
düðüm olduðu zamanlar. Bütün yaralarý
denedim. Aðzýmda kan tadý. Saklanacak
o su kýyýsý uzakta. Daðýldým
yaþlandýðým yol için. Hangi çaða gittiysem
gülünçtü tarih baktýkça insanlara.
Acýnýn yurdu aþklar, yaðmurun kýrdýðý
görüntü, cinayetlerin karaladýðý atlas.
Gelmeyiþindi aslýnda beklediðim
derimin altýndasýn iþte,
içindeki tuzaklar ezberimde
karnýnda büyüttüðün acý
çýðlýktan daha aðýr ama yankýsýz.
Kýrýktý iþaret, harfler uçucu
Dünyanýn gördüðü kapkara düþ
içimizde oluþan girdap
katranla naylon arasýnda pýhtýlaþan insan
silinen bir bakýma
gövdesi kadar bir boþluk daha doðrusu.
Her kum tanesinin sakladýðý çölde
korkaklýðýmýn tek nedenisin sen.
Unutmadým, herkese bir akarsu borçluyum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.