Ayna

Gümüþtenim ve hatasýzým. Önyargýsýzým.
Gördüðümü anýnda yutarým.
Olduðum gibiyim, sevgiyle ya da sevgisizlikle puslanmadým.
Zalim deðilim ben, yalnýzca gerçekçiyim –
Dört köþeli, küçük bir Tanrý gözüyüm.
Çoðu zaman karþý duvarý düþünürüm.
Benekleriyle pembedir. Sanýrým o denli baktýðýmdan
Yüreðimin bir parçasýdýr. Fakat çýrpýnýr.
Yüzler ve karanlýk bizi tekrar tekrar ayýrýr.

Bir gölüm þimdi ben. Araþtýrarak
Kendisi olan ufuklarýmý, eðilir üzerime bir kadýn.
Sonra döner o yalancýlara, mumlara ya da aya.
Sýrtýný görürüm, ve yansýtýrým sadýk bir þekilde.
Göz yaþlarýyla ve ellerin tahrikiyle ödüllendirir beni.
Onun için önemliyim. Gelir ve gider.
Yüzüdür her sabah karanlýðýn yerini alan.
Ýçimde boðdu genç bir kýzý, ve korkunç bir balýk gibi
Yaþlý bir kadýn doðrulur ona doðru içimde günden güne.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: