Laleler

Laleler de çok kýþkýrtýcýdýr, kýþtýr burada.
Bak nasýl da beyaz her þey, nasýl sakin, nasýl kar altýnda
Huzuru öðrenirim, uzanarak kendi baþýma sessizce
Nasýl uzanýrsa ýþýk bu beyaz duvarlara, bu yataða, bu ellere.
Kimse deðilim ben; ilgim yok patlamalarla.
Adýmý ve günlük giysilerimi teslim ettim hemþirelere
Ve geçmiþimi anesteziciye ve bedenimi cerrahlara.

Dayadýlar baþýmý yastýkla nevresime
Ýki beyaz göz kapaðý arasýnda kapanmak istemeyen göz misali.
Aptal göz bebeði, her þeyi içine almak zorunda sanki.
Hemþireler gelip geçer, dert deðil onlar,
Beyaz baþlýklarýyla giderler karaya doðru uçan martýlar misali,
Elleriyle bir þeyler yaparlar, birbirlerine benzerler,
O yüzden kaç tane olduklarýný söylemek imkansýz.

Onlar için bir çakýl taþýdýr bedenim, üzerinden akarken
Suyun çakýla davrandýðý gibi davranýrlar, teskin ederler usulca.
Parlak iðneleriyle hissizleþtirirler beni, uyuturlar.
Artýk kaybettim kendimi, bezdim bagajlardan –
Marka deri çantam kara bir ilaç kutusu gibi,
Kocam ve çocuðum gülümser aile fotoðrafýndan;
Saplanýr derime gülüþleri, gülümseyen küçük çengeller.

Býraktým her þeyi, inatla adýma ve adresime iliþtirilmiþ
O otuz yaþýndaki yük kayýðýný.
Pansuman yaparak temizlediler beni sevdiðim çaðrýþýmlardan.
Yeþil plastik yastýklý tekerlekli yatakta korkmuþ ve çýplak
Ýzledim çay takýmýmýn, ketenli çekmecelerimin, kitaplarýmýn
Batarak kaybolduðunu, ve kafamýn üzerine çýktý su.
Bir rahibeyim þimdi, bu denli arýnmamýþtým hiç.

Çiçek istememiþtim, istediðim sadece
Ellerimi çevirerek uzanmak ve büsbütün boþ olmak.
Ne özgürlüktür bu, bilemezsin ne özgürlüktür –
Öyle büyük ki huzur, afallatýr seni,
Ve bir þey istemez, bir künye, birkaç ývýr zývýr.
Ölülerin vardýklarý yerdir bu, nihayetinde; tasavvur ederim
Kapatýrken ona aðýzlarýný, bir Komünyon hapý misali.

Laleler çok da kýrmýzýlar öncelikle, incitirler beni.
Hediye kaðýdý arasýndan bile iþitirim onlarýn soluklarýný
Usulca, beyaz kundaklarýnýn arasýndan, korkunç bir bebek gibi.
Kýrmýzýlýklarý konuþur yanýtlayan yaramla.
Hilekârdýr onlar: beni batýrdýklarý halde, su üstünde yüzer gibiler,
Asabýmý bozar onlar apansýz dilleriyle ve renkleriyle,
Bir düzine kýrmýzý kurþun sonda boynumun etrafýnda.

Daha önce kimse izlemedi beni, þimdi izlenirim.
Döner laleler bana, ve ýþýðýn günde bir kere yavaþça
Bollaþtýðý ve yavaþça azaldýðý pencere ardýmdadýr,
Ve görürüm kendi kendimi, yassý, gülünç, güneþin gözüyle
Lalelerin gözleri arasýnda kesilmiþ bir kaðýt gölgesi gibiyim,
Ve yüzüm yok benim, kendi kendimi yok etmek istemiþtim.
Hayat dolu laleler yer benim oksijenimi.

Onlar gelmeden önce yeterince dingindi hava,
Gelip giderek, her bir solukta, yaygarasýzca.
Sonra doldurdu laleler havayý yüksek bir ses gibi.
Þimdi takýlýp durur hava ve anaforda dönenir bir nehir misali
Takýlýp durur ve anaforda dönenir pas kýzýlý batýk bir motor gibi.
Kendini adamadan eðlenen ve dinlenen
Mutlu dikkatimi yoðunlaþtýrýrým onlara.

Duvarlar da kendilerini ýsýtýr sanki.
Parmaklýklar ardýna konmalý laleler tehlikeli hayvanlar misali;
Açýlmýþlar bazý dev Afrika kedilerinin aðzý gibi,
Ve farkýndayým kalbimin: açýlýr ve kapanýr
Kýzýl goncalar kâsesinin bana duyduðu saf sevgiden.
Tattýðým su sýcak ve tuzlu, deniz gibi,
Ve sýhhat gibi uzaktaki bir ülkeden gelir.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy

Sosyal Medyada Paylaşın: