Lorelei

Ýçinde boðulasý bir gece deðildir bu:
Bir dolunay, siyah akýyor nehir
Mülayim ayna parýltýsý altýnda,

Mavi suyun puslarý düþüyor
Balýk aðlarý gibi perde perde
Balýkçýlar uyusa bile,

Aðýr kale kuleleri
Çiftliyorlar kendilerini aynada
Büsbütün durgunluk. Gene de bu þekiller yüzer

Bana doðru yukarý, sýkýntýya sokarak
Huzurun yüzünü. Ayakucundan
Yükselirler, uzuvlarý zenginlikle

Hantal, yontulmuþ mermerden
Daha aðýr saçlarý. Þakýrlar
Olabildiðinden çok daha dolu

Ve berrak bir dünyayý. Bacýlar, þarkýnýz
Sarmal kulaðýn duymasý için
Aþýrý aðýr bir yük taþýr.

Burada, iyi yönetilen bir ülkede,
Dengeli bir yönetici altýnda.
Uyumla çýlgýna dönmüþ

Olaðan düzenin ötesinde,
Kuþatýr sesleriniz. Yerleþirsiniz
Kâbusun meylettiði resiflere,

Emin sýðýnak vaat ederek;
Gündüzün, ateþli konuþarak
Beyin donukluðunun sýnýrlarýndan, çýkýntýdan

Yüksek pencerelerden de. Sessizliðiniz
Çýldýrtan þarkýnýzdan bile
Daha da kötü. Buz kalpli

Çaðrýnýzýn kaynaðýnda –
Büyük derinliklerin sarhoþluðu.
Ah ýrmak, görürüm sürüklendiðini

Gümüþ akýþýnýn derininde
Huzurun o büyük tanrýçalarýný.
Taþ, taþ, taþý beni aþaðý.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: