Beş Kulaç Dolusu

Nadiren çýkarsýn yüzeye, ihtiyar.
Gelgitin geliþiyle gelirsin sonra
Yýkarken denizler soðukça, köpük-

Kaplý: ak saç, ak sakal, uzaklara yayýlmýþ,
Bir gýrgýr, yükselen, alçalan, dalgalar gibi
Zirve ve uçurum. Millerce uzunlukta

Geniþletir ýþýn demetlerini
Yayýlmýþ saçlarýndan, buruþuk çilelerinde
Düðümlenmiþ, tutuklu, baþlangýç hakkýndaki

O eski söylence varlýðýný sürdürür
Hayal edilmezcesine. Yakýndan yüzersin
Kuzeyin diz çökmüþ

Buzdaðlarý gibi, iskandil etmek için deðil,
Açýlmak için. Bir tehlikeyle baþlar
Bütün belirsizlik:

Çoktur senin tehlikelerin. Ben
Çok bakamam fakat biçimin cefa çeker
Bazý garip hasarlardan

Ve ölür gibi görünür: böylece dönüþür
Pus berraklýða þafak denizinde.
Yarý inanmaya doðru

Götürür beni cenazen hakkýndaki
Çamurlu söylentiler: yeniden belirmen
Söylentilerin sýð olduðunu kanýtlar,

Tanelenmiþ yüzündeki o arkaik, siperlenmiþ
Dizeler için akar zaman oluklarda:
Yaðmurlar gibi çarpar çaðlar

O yenilmemiþ mecralarýnda
Okyanusun. Bunca bilge gülmece
Ve mahpusluk anaforlardýr

Yeryüzünü yok edebilecek –
Dünyanýn eserini ve göðün mahyasýný.
Belden aþaðý, dolanabilirsin

Labirentsi bir kargaþaya
Kökleri derindedir, eklemlerin, incik kemiklerinin
Kafataslarýnýn arasýnda. Gizemli,

Daha önce delirmemiþ hiçbir erkek tarafýndan
Görülmemiþ omuzlarýnýn aþaðýsýnda,
Meydan okursun sorulara;

Meydan okursun tanrýsallýða.
Krallýðýnýn sýnýrlarýnda kuru ayakla yürüdüm
Boþuna sürgün edilmiþim.

Anýmsarým deniz kabuklu yataðýný.
Baba, bu koyu hava ölüm saçar.
Su solurdum ben.

[1958]

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy

Sosyal Medyada Paylaşın: