Kasım’da Mektup

Aþkým, dünya
Birdenbire deðiþir, deðiþir rengi. Sokak lambasý
Ayrýlýr sabahýn dokuzunda sarýsalkýmýn
Fare kuyruðu tohum zarlarý arasýndan.
Kuzey kutbudur

Bu küçük siyah
Çember, bu esmer gümüþ çimenlerle – bebeklerin saçý.
Havada bir yeþil vardýr,
Yumuþak, nefis.
Sevgiyle sarmalar beni.

Heyecanlý ve sýcaðým.
Azmanlaþabilirim sanýrým,
Öyle aptalca mutluyum ki,
Wellington çizmelerim
Ses çýkarýr ve ses çýkarýr o güzel kýrmýzýdan geçerken.

Bu benim mülkümdür.
Bir günde iki sefer
Gezinirim onunla, koklarken
Barbar kutsal dikenini
Koyu yeþil midyelerini, saf demiri,

Ve eski cesetlerden o duvarý.
Severim onlarý.
Tarih gibi severim onlarý.
Elmalar altýn renkli,
Düþünsene bir –

Yetmiþ aðacým
Tutar altýn pembesi toplarý
Katý gri ölüm çorbasýnda,
Onlarýn milyonlarca
Altýn yapraklarý metal ve nefessiz.

Ey aþk, ey el deðmemiþlik.
Benden baþka kimse
Yürümez bel yüksekliðindeki ýslaklýkla.
Yeri doldurulamaz
Altýnlar kanar ve derinleþir, Thermopylae’nin aðýzlarýnda.

(1962)

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: Ýsmail Haydar Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın: