Söyle..

Yýllarýn yorgunluðu çökmüþ gözlerime,
Dokunsan aðlar göz kapaklarým.
Üzerime sinmiþ acýnýn küf kokusu,
Dudaklarýma meze olmuþ ayrýlýklar.
Ellerim; evi olmuþ umutlarýmýn,
Avuç içlerimde saklý tüm gururum.
Bir ihaneti savunuyor kalbim,
Cinayetine kurban veriyor gözlerim.

Sabrýmýn tükendiði yerde oturuyorum bu gece,
Sensizliðin küfrünü yazýyorum hece hece.
Çamura batýyor tüm sözlerim,
Üstüme aðlýyor gökyüzü.
Ruhumu temize çekiyor ýslak kaldýrýmlar,
Kan bayramýna yatýyor beyaz düþlerim.
Suskunun saati çýnlýyor kulaklarýmda,
Dili çözülüyor yalnýzlýðýmýn.

Aðrýyan gözlerime merhem olmayacak þimdi gözlerin,
Aðlayan kalbime su serpmeyecek sözlerin.
Ciðerlerime nefes olmayacak nefesin,
Üþüyen ellerimi ýsýtmayacak ellerin.
Ne ‘’hoþça kal’’lar kalacak dilimde,
Ne de ‘’kendine iyi bak’’lar.
Sadece gidiþine dökülen küfürler,
Ve hiç gelmeyiþin duracak sesimde.

Þimdi kimin omzunda aðlýyor gözlerin?
Kimin koynunda ýsýnýyor bedenin?
Hayallerine kimi kahraman ettin de;
Buz gibi bir yalnýzlýðýn ortasýna býrakýp,
Terk ettin beni.
Söyle melek yüzlüm,
Þeytanýn hangi sözleri cazip geldi yüreðine…

Alican Yýldýrým / Söyle
27.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: