Oturduðum yemekhaneden gelen, Çatal býçak sesleri ve tatlý bir insan uðultusu. O anda tam karþýma oturdu. Ne yediðini de söylersek, tavuk yiyordu. Birkaç arkadaþýn deðiþiyle ”ona bile dikkat ettim yahu!”
Dikti gözlerini gözlerime, Ýlgimi çekiþini söylemiyorum bile. O an aðzýma götürdüðüm çatalý hissettim ta dilimin içinde. Bir hayli meþguldüm, meþguldük birbirimizle. Ýlk ayýran yanacaktý, oyun oynuyorduk sanki gözlerimizle.
Birkaç saniye ara verdik manasýz bakýþmaya. Kalabalýk bir kýz grubu masasýnda. Daha önce bir kez bile konuþmadýðýnýz birinin, Ne dediðini anlar mýsýnýz gözlerine bakýnca? Bir süre bakmadýk, bakamadýk birbirimize kalabalýkta.
Yüzümüz de bir renk, utanmýþlýktan kalma. Eline aldý su þiþesini ve baþladý bardaðýný doldurmaya. Ýþtah kesilmiþti, doyurmuþtuk karnýmýzý suyla. Gözleri gözlerime kaydý, konuþurken karþýsýndaki bayanla. Bense oyun yapmadan direkt gözlerine bakýyordum, ýsrarla.
Düþünün, baþlangýçta sýrandan bir yemekhanedeydiniz. Karþýnýza oturdu biri ve bakýþlarý çözümleyemediniz. Ne kendinize karþý koyabildiniz ne de onu engelleyebildiniz. Rahatsýz olmuyordunuz ve halinizden memnundunuz. Bir bakýma siz “öylesine biri”ne âþýk olmuþtunuz.
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.