“Kalktý gidiyor mutluluk” dediler.” O buraya hiç geldi mi ?” diye sormaktan alýkoyamadým kendimi. Hafýza kaybý yaþamýyordum. Mutluluk gelseydi unutmazdým. Zaten yine yanýlmadým. Gelmemiþti, gelecek gibi de deðildi. Hiç deðiþmemiþti. Hep eskisi gibi hýrçýndý ve yine özlem doluydu. Bir kere gitti mi de bir daha kolay kolay gelmezdi. Eskiden böyleydi tabii. Þimdi ortada mutluluðu hak edecek adam gibi biri yok. Ya da adam gibi bir mutluluk yok. Eskiden uðradý mý birine en az birkaç gün kalýrdý. Þimdi kapý ziline bile dokunmuyor kimilerinin. Bu kez ya içinden gelmiyor kapýlarýný çalmak, Ya da bazýlarýnýn zilleri bozuk. Mutluluðun kapýdan dönmek için mazereti çok olur. Buna karþýn senin çözümlerin caydýrýcý olmalý.
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.