Melekler Ölmez

Günaydýn sevgilim…
Sensiz bir sonbahara uyanýyorum.
Kapýmda solmuþ yapraklar,
Elimde eskitilmiþ bir gurur.
Yüzümde yazdan kalma bir tebessümle
Karþýlýyorum sensizliði suretimde.
Yalnýzlýðýma hoþ geldin sevgilim…

Bana kalbini ver,
Yanýk, buðulu sesinden biraz da hüzün.
Daðýt þu gözlerimdeki sarhoþluðu,
Ýçimi ýsýtan sözcükler söyle.
Yokluðunda yeterince üþüdüm zaten,
Bu duruma artýk yeter de.

Dile kolay kalbe aðýr bir gidiþti senin ki,
Bir yýkýlýþ, bir yok’oluþtu.
Bedenimi ezercesine bir terk ediþti…
Gönlü yas tutan bir yapraðýn,
Sonbahar düþümünde ki hüznünü taþýyorum gözlerimde.
Topraða aksa yaþ’ým;
Aþk yaþýmdan utanýr.

Akacak yaþ gözde durmazmýþ meðer
Sevecek kalpte can da durmuyormuþ sevgilim.
Nerden bilebilirdim,
‘’Sen gelecek yerden aþk esirgenmez’’ dedim, esirgemedim.
Geçmiþin gölgesinde kuytu bir karanlýktayým þimdi,
Yolunu gözlemekten yoruldum.
Hüzün damlatmaktan þiþti gözlerim,
Ellerim kalem baðladý.
Sen yine de gelmedin…

Bir çuval aþký berbat ettin sevgilim,
Her þeyi eline yüzüne bulaþtýrdýn yine.
Aþk yaparken ayrýlýk çýkardýn,
Gözümü kör ettin, vazgeçmedim.
Vazgeçemedim seni sevmekten,
Öldüremedim seni içimde.
Günden güne çoðalýyorsun,
Aklýmdasýn, güncemdesin, günümdesin,
Kalbimdesin meleðim.

Ve unutma melekler ölmez sevgilim.

Melekler Ölmez / Alican Yýldýrým
24.10.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: