Rabbim, nihayet sana itaat edeceðiz... Artýk ne kin, ne haset, ne de yaþamak hýrsý, Belki her sabah vakti, belki gece yarýsý, Artýk nefes almayý býrakýp gideceðiz...
Ben artýk korkmuyorum, herþeyde bir hikmet var Gecenin sonu seher, kýþýn sonunda bahar. Belki de bir bahçeyi müjdeliyor þu duvar,
Birer aðaç altýnda sevgilimiz, annemiz. Gece deðmemiþ sema, dalga bilmeyen deniz, En güzel, en bahtiyar, en aydýnlýk, en temiz Ümitler içindeyim, çok sükür öleceðiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ziya Osman Saba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.