İSTANBUL

Seni görüyorum yine Ýstanbul
Gözlerimle kucaklar gibi uzaktan
Minare minare, ev ev,
Yol, meydan.

Geliyor Boðaziçi’nden doðru
Bir iskeleden kalkan vapurun sesi,
Mavi sular üstünde yine
Bembeyaz Kýzkulesi.

Bir yanda, serin sabahlarla beraber,
Doðduðum kýyýlar: Beþiktaþým.
Baktýkça hep, semt semt, yer yer,
Beþ yaþým, onbeþ yaþým, ah yirmi yaþým!

Durmuþ bir tepende okuduðum mektep,
Askerlik ettiðim kýþladýr ötesi.
Bir gün bir kýzýný benim eden
Evlendirme dairesi.

Benim de sayýlmaz mý oralar?
Elimi tutar gibi iki yanýmdan,
Babamýn yattýðý Küçüksu,
Anamýn topraðý Eyüpsultan.

Önümde, açýk kollarýyla boðaz,
Çengelköy’den aktarma Rumelihisarý.
Ýstanbul, Ýstanbul’um benim,
Kadýköy’ü, Üsküdar’ý...

Gün olur, Köprü ortasýnda durur
Anarým, Adalar’da çamlarýn uykusunu.
Gün olur, Beyoðlu’nu özler içim,
Koklamak isterim Tünel’in kokusunu.

Bulut geçer üstünden,
Gemi gelir yanaþýr
Bir eski türküdür, kulaðýma fýsýldar,
"Ýçi dolu çamaþýr."

Göðünde tanýdým ayýn ondördünü.
Kýrlarýnda bilirim baharý,
Herþey içimde, herþey,
Ýstanbul yadigarý.

Bir daha görüyorum seni dünya gözüyle,
Göðün hep üstümde, havan ciðerlerimdedir.
Ey doðup yaþadýðým yerde her taþýný
Öpüp baþýma koymak istediðim þehir
Sosyal Medyada Paylaşın: