Bir geyik olmak isterim kimi zaman, kimi zamansa kuþ. Bastýðým yerleri titretesim gelir bazen, fil olasým tutar. Saklansam derim, farkedilmesem kimselerce... Ýþte o vakit, bukalemunlara özenirim. Suskun bir deniz kadar durgun ve sonsuz çayýrlar düþer aklýma; bu beton yýðýnlarý, bir hapishanenin parmaklýklarý gibidir. Ýþte bir geyik olmayý, en çok o zaman isterim; sýrtýmda insana mahsus kaygýlar olmadan, rüzgarla beraber yelken açan bir tekne gibi koþmak isterim, özgürce. En çok da özgürlüðü özlerim. Henüz tatmadýðým bir meyve gibidir özgürlük. Onu ancak böyle, hayal edebilirim...
TurhanKoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
NieL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.