Hüznün duvarlarýnda yarým kalan þiirler
Tükendi düþ/ünce/ler
Aklýmýn kaydýraðýndan tutunamayarak
kaydý çocukluðum.
Hep çocuktur oysa direniþ.
Çocuksu bir cesarettir
Büyükmekle yaþamak arasýnda.
Büyü/mek adýna salýveriyorum
tüm düþ kýrýklýklarýmý.
Mesela
hiç sahip olmadýðým
kýrmýzý bisikletimi,
aþk/cýl bilyelerimi
ve tanýmadýðým seni.
Piþmanlýklar kataloðundan acýlar seçiyorum.
Eskitme acýlara eskiz çiziyor parmaklarým.
Çaresizce sýðýndýðým gece
üstümü bir yorgan gibi örtüyor.
Ahmet Haþim’i-o çirkin adamý-
þimdi
daha çok seviyorum
Ýlk kez
Ayan beyan kendimi ele veriyorum
Kimse almýyor.
Anlamsýz ,anlamalý ve tabi ki
bu bir tezat fikri
kitleler aralýyor gizemimi.
uzun gürültücü siyah sakallarým.
ve karanlýk yüzüme yüz sürüp
beni tasvir ediyor
kendi güzelliðiyle barýþýk bir suret
Alaycý tebessümü kahkahaya boðuyor beni.
Tüm acýmý bir þiþe
gemiye boðup
denizeme indiriyorum.
kýrýlýyor kýrmýzý.
paramparça þarap/nel parçalarý.
Çýplak ayaklarla çiðnediðin her yeri
kokluyorum.
aynaya bakýyorum
köpekler gibi yakýþýklýyým diyorum
ve anlýyorum
en az bir av köpeði kadar iyiyim.
Kendimi sana benzet
Hiç bir satýrý beni anlatmýyor oysa
soytarý þiirinin.
Kýr kilitlerimi aklýmdaki sana
emanet ediyorum
Yorgun bir emanetçiye
Zamana .