Kıyam'etler Provası

Zamana býraktým yokluðunu,
Zamanla yok oldum.
Dostum oldu yokluk,
Adýna sensizlik dedim…

Havlu attým kirli hayallere,
Cehennem yüklü yalnýzlýklar biriktirdim.
Bir delinin yalnýzlýk provalarýnda kýrýldým,
Kýrdým zincirlerini ölüm kokan sevdalarýn.
Ateþe attým ellerimle kendimi,
En çok kalbim yandý.
Bilirim, aþktan caný yanan;
Ayrýlýðý üfleyerek yer.

Topraðýmda eski acýdan kalma bir umut,
Kabrimde düþ kýrýklarým duruyor.
Bana bir tohum aþk ver sevgilim,
Ben her gün gözyaþlarýmla sularým.
Kan’dan kaleler yaptým kendime,
Ýçinde sýmsýcak ölümler barýndýran.

Sensizlik çok soðuk geçiyor burada,
Yokluðun ölü’me ölüm katýyor.
Bir kez daha ölüyorum…
Dudaðýmda eski bir alfabe birikti,
Dilimde tanýmlanmayan kelimeler.
Hiçbir karþýlýðý yok adýnýn sözlüklerde,
Adýn; þimdi sessiz bir yalan lügatýmda.

Azrail kulaðýma bir þeyler fýsýldýyor,
Sesi, ayný senin sesine benziyor.
Ölüm çanlarý çalýyor sevgilim,
Yalnýzlýk beni çaðýrýyor yine.
Sabrýmda tükendi tükenecek,
Direnecek gücümde kalmadý zaten,
Hoþça kal sevgilim…

Sabrýn sonu selamet dediler,
Sabrettim, selam’etmedin.
Sela’mý okudum bakýþlarýnda;
Kalbini helal etmedin.
Ey! Benim günahkâr sevgilim,
Cenazemde gözlerime kýyam’et de,
Kýyamette görüþelim son kez…

Alican Yýldýrým / Kýyam’etler Provasý
28.10.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: