Kayba Değmeyen Bir Kayıp
Rüzgârlý tepenin gölgesindeyim,
Sancýlý bir yalnýzlýðý pinekliyorum.
Kalbimde koþuþturan çocuklar,
Sokaklar dar ve anlamsýz.
Þartlarý zorluyorum ama,
Ýmkaný bile yok sana ulaþmamýn.
Sana dair hiçbir iz yok bu þehirde,
Kalabalýk yalnýzlýklarla kaplý her yer.
Deniz biraz asi buralarda,
Bulutlarsa aðlamaklý.
Kentime göçen seferler düzenleniyor þimdilerde,
Seyir defterinde adýn geçmiyor.
Ben her gece yokluðuna göçüyorum,
Yok’sun bir çocuk gibi bakýyorum hayata.
Ellerin olmadan tutunamam ben yaþama,
Ellerin benim tek tutanaðýmdý.
Gittiðinden beri hiç rastlamadým;
Güzü andýran göz bebeklerine.
O taze renklere hiç rastlamadým…
Gündüzleri asýyorum daraðacýna,
Düþlerimi düþürüyorum güncemden.
Hayallerim eksik ve yarým,
Umutlarýmsa seninle terk etti beni.
Git gide bende kaybediyorum kendimi,
Senden uzakta bir þiir demliyorum.
Boðdum sana dair ne varsa içimde,
Sen þimdi kaybettiðim bir yar’ýmsýn.
Kayba deðmeyen bir kayýpsýn,
Kaybýmsýn…
Oysa
Can kulaðýyla sevmiþtim seni,
Can havliyle kaybedeceðimi bilmeden…
Kayba Deðmeyen Bir Kayýp / Alican Yýldýrým
08.10.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.