Kalemime Nazar Değdirdin

Topla kendini kalbim,
Bu yaþadýðýn ilk yalnýzlýk olmayacak.
Alýþýksýn sen artýk;
Zamansýz baþlangýçlara ve sonlara.
Bu satýrlarýma ilk dökülüþün,
Seni ilk yazýþým deðil ya.
Daha önceleri de çok yazdým.
Yazmasam kýzacaktý bana geceler,
Aðlayacaktý tuttuðum kalem,
Kanayacaktý batýrdýðým kýrmýzý mürekkep.
Þimdi bir yalnýzlýðýn eþiðinden,
Yazýyorum sana yalnýzlýk satýrlarýmý.
Kapý arasýnda sýkýþýyor kirlenmemiþ tüm sözler,
Ne içeri girebiliyorlar izinli,
Ne de çýkabiliyorlar izinsiz.

Git gellerde boðulan sözler var boðazýmda,
Gemici düðümleriyle düðümlenmiþ.
Hayatýn anlamsýz ipini yutkunuyorum umarsýzca,
Ölü nefesler çekiyorum ciðerlerime.
Kan öksürüyorum kapýlara,duvarlara,
Ýçimde bozuluyor tüm sessizlikler.
Geceye eþlik ediyorum þimdi,
Sessiz sözcüklerimin ahenkli ritimleriyle.
Nabzýný yokluyorum cümlelerimin,
Kalp atýþlarýmla ayný anda çarpýyor kalemim.
Nazar deðecek diye korkuyorum,
Ýçimde fýrtýnalanan saðanaklara tutuluyor gözlerim.
Kirpiklerimden yapýlma bir dar aðacýna asýyorum suskunluðumu.

Avuçlarýmda gizlediðim parçalý bulutlar,
Sarýyor özlemlerimin dört bir yanýný.
Yine vakitsiz yaðmurlar yaðmaya baþlýyor,
Kalemimin üzerine.
Saflýk karýþýyor kanlý yazgýlarýma,
Dökülüyorum içime; apoletlerinden olan askerler gibi.
Kusuyorum yazdýðým þiirlerimin üzerine,
Savaþta kaybolan bir çocuðu arar gibi arýyorum þimdi; kendimi...
Buldukça kaybediyorum.
Ters denklemlere düþüyor kalemim,
Yazdýklarýmýn aklý karýþýrýyor.
Yüreðimi deþiyor söylenmemiþ tüm sözler,
Kendimden düþ/üyorum.
Düþürüyorum kalemimi yok olmuþ satýrlarmýn üzerine,
Bu ilk düþüþüm,kalemimi ilk düþürüþüm deðil ya.
Daha öncede çok düþtüm kalemime.
Alýþtým artýk düþmelere,
’’Kalemime nazar deðdirdin sevgilim
Senin yüzünden iki kez düþ’tü yüreðime’’...

Kalemime Nazar Deðdirdin / Alican Yýldýrým
23.03.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: