Kurban Olduğum (Gülce/Buluşma)

Gözlerin mi sel gibi akan nazlý yâr?
Gizlediðin doðru mu kurban olduðum?
Dikenli güllerimin dalý, bahtiyar;
Sýzladýðýn doðru mu kurban olduðum?

Bir fotoðraf karesinde tek olmadýk mý?
Gurur ve emek ile
Boy atmadýk mý?
Giden biz deðil miydik ardýndan hayallerin?
Kimdi sadakatle yakýn kýlan uzaklarý, kim?
Kimdi can parçalarýyla aþk’ ý yoðuran?
Þimdi niye sýzýlar
Niye bu seçim?

Daðlanan yüreðinde yine hüzün var,
Bakýþýn alev alev, etme intizâr!
Özlenen baharýna kýþlarýn duvar,
Buzladýðýn doðru mu kurban olduðum?

Tane tane konuþup çözmeyi sorunlarý,
Biz seninle
Bulanýk sularda da yüzmeyi...
Ve hatta
Aþk adýna derimizi yüzmeyi,
Öðrenmedik mi
Zehri bal diyerek imbikten
Sabýr ve inanç ile esriyerek süzmeyi?

Sonu olmayan aþkta adýmý anýp,
Kokladýðýn her teli ýtýr gül sanýp...
Küllenen bir feryâda yeniden yanýp,
Közlediðin doðru mu kurban olduðum?

Ama þimdi ey yârim! Esriyen kalp derinde
Kalýn duvarlar örmüþ, gerçekler ki
Serinde!
Akýl kârý deðil mi küllerine inþirah?
Ve baþka coðrafyada
Baþka iklimde ferah...

Göklere âþýk ise daðýn suçu ne?
Yürek yangýnlarýnda kulun suçu ne?
Hatýralar acýtýr yara bahane,
Tuzladýðýn doðru mu kurban olduðum?

Daðýn yangýný göðe,
Kulun yüreðe...
Irmaklar da taþarmýþ, gökler de yanar...
Türlü bahanelerle kanar da kanar...
Ya kesip atýlmalý
Ya otayýp saðmalý...
Yaraya tuz basmanýn belki zamaný
Belki de
Kanayarak bulmalý varý...
Giden gitti canocan, ati’ye bakýlmalý!

Sen Mecnun deðil miydin? Leyla’ ný ara,
Yaralý gönlümüzle düþmüþüz dara.
Son kere seni sordum þu yýldýzlara,
Ýzlediðin doðru mu kurban olduðum?

***
Keþkelerle yürüdüm, yollar da Leylâ,
Her adýmým Mecnun’ a; iniþ çýkýþlý...
Çoðaldý keþkelerim kayan yýldýzla,
Ýçimden hýzla geçen,
Sen idin, içli...

Refika Doðan-Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: