Sana da günaydýn Sevgili ! Sevgili diyorum, Sevgilim demiyorum, Çünkü … Çünküler birikiyor boðazýma, Kelimeler týrmalýyor nefesimi, Nefes alamýyorum…
Dilime düþmesin kelimeler, ama düþüyor Hem de aniden, yavaþ yavaþ deðil Kim bilir !... Nerede kiminlesin? Kimin sevgilisisin?
Diyemiyorum, demek bir yana, Aklýmdan bile geçiremiyorum Hayýr! Kelimeleri gerisin geriye boðazýma týkýyorum, Çýkmasýn hiç birisi, yok olsunlar orada yok !...
Sahi gün Ay’dý mý oralara Sevgili? Burada Güneþ bile kaçýyor benden, Doðmuyor ! Doðmamak için direniyor, Doðsa da bana doðmuyor.
Hep ay kalýyor, Gün ay’lanýyor ! Geceden kalýyor hep gün Ay’mýyor !... Yüreðim baþkaldýrmýyor artýk, Ýsyanlarým içimden, sessiz …
Gün/eþ Sana doðsun Sevgili ! Benim bulunduðum yerde sabahlar çok hoyrat. Vazgeçtim !... Belki de görmememiz gerekenleri görmemek içindir Tüm bu karanlýk !
Nevin Akbulut (Otuz-Nisan-ÝkiBinOnÝki*15:10)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.