Anla iþte yaralýyým… Kanatmaya kalkma beni ! Bir çok yerimden deðil, tek yerimden kanarým. Tek yerim öldürür tüm benliðimi, Tek ölürüm…
Kanatmasaydýn beni bu kadar, Yaralý olmazdým !..
.
Gölgem bile terk etmiþken beni, Hadi durma ikiye böl beni. En fazla o zaman kýrýlýrým Ýkiye bölünür belki sensizliðim, Tek kýrýlýrým..
Odamda içi boþ sesler yankýlanýyor, En çok sesini özledim ben Bir gürültü yap, bir ses ver sesime, Kendi çýðlýðýmdan baþka yanký yok Sesinin gürültüsünü duyur kulaklarýma…
En çok odam boþ kaldý, Sensiz, Sesinsiz duvarlar…
Hiç mi yorulmayacaksýn, eksiltmekten beni? Beni eksiltirken, kendine tamamlanabiliyor musun? Sen en iyisi keskin bir býçak al eline, Yüreðimin tam ortasýndan kes, kanasýn. Yüreðim olmadan biliyorum, daha iyi yaþarým !...
Bir serap, bir hayal meyal her þey, Geliþin gibi anlýk mesafe. Gidiþlerin hep asýr, hiç geçmiyor. Biliyorum, geçmeyecek, Ben vazgeçsem de, Sen vazgeçmiyorsun !...
Kýr beni, en çok seni seven yerimden kýr ! Çünkü en çok orasý zayýftýr..
(Yirmi-Beþ-Nisan-ÝkiBinOnÝki*10:30) Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.