Ben Hep Böyleyim

Ben hep böyleyim…
Çekilmez bir adam yani
Gülmesini bilmeyen, yüzdeki asýk suretim

Hep olduðum yerde kalacakmýþ gibi yaþar
Ve her an uzaklara gidecekmiþ gibi, bavullar dolusu hazýrlýklar yaparým
Oysa ne kaldýðým yerde kendim
Nede gittiðim yerde bir baþkasý olabildim

Ben hep böyle tükenirim…
Gözlerimden düþerken sevdalar, tutamadýklarým oldu
Yüreðimin ortasýnda türküler yakarken ayrýlýklara
Rüzgâr gibi esip geçenlere el sallýyordum

Giden gelmezmiþ, gelen görmezmiþ gibisinden
Vuslatý görmeden kaybediyordum

Bir çocuk gibi koþup yakalasam diyorum mavi kanatlý kuþlarý
Bana gökyüzünden cennet bahçeleri müjdeleseler,olmadý
Attýðým her adým göðe kanatlý çýrpýnýþlarý oldu

Ben hep böyleyim…
Bir göçebe gibi yani
Peþime taktýðým yalnýzlýklarýmla nereye gittiðimi hiç bilmem
Ve en çok bilerek yürürüm, Bilinmezliklere

Ben hep söylerim…
Matem tutumu yüreðim
Hiç durmam þiirler yazarým
Sonra orta yerinden kýrýp atarým kalemi
Duvardaki saat vurduðunda gece yarýsýný
Hayaller ülkesine dalar, peþi sýra yakarým sigaramý

Doðru erkekler aðlamazdý.
Öyle geçiyordu iþte
Kendini gurur bekçisi zannedenlerin kitaplarýnda

Bu yüzdendir fer yâd-ý hüsraným
Bir adým hüzündür benim
Yýkýlan kalelerin devrik hükümdarý benim
Yaþayan bir ömrün saltanatýný sürdüremeyen yine benim

Renklerim siyaha çalar
Ufuk çizgim hazan
Sevilen, seven hepsi yalan

Ben hep böyleydim
Benim deðiþtiðimi zannedenler
Aslýnda deðiþtiklerinin farkýnda deðildi…


Mehmet Emin Karademir
Sosyal Medyada Paylaşın: