Karanlıktı...Kaybolduğumuz

Karanlýklarýn yetiþtirdiði gençlerdik biz...
Yorgunduk belki, uykusuz,
Yaþýyorduk. Yaþý yordukta niçin yaþýyorduk.
Þafaklar umutlar ülkesiydi bizde
Hep bu yüzden oldu kaybediþlerimiz.
Büyüdüðümüzü bile bile hep inkâr ettik.
Bir türlü göremedik, göremedim, göremedin…
Çarmýða gerilen içimizdeki çocuk yanlarý.

Zamanýn kýsýr döngüsünde bir yýðýn býkmýþlýk dolanmýþtý boynumuza
Eksiktik, yarýmdýk, Zayýftýk… Bu kýsýr döngüde

Uçuramadýðýmýz uçurtmalarýn kopan ipleri gibiydi yaþamalarýmýz
Gökyüzünün tellerine takýlan bekleyiþlerimiz olmadý.
Hangi komþunun bahçesinde yitirmiþtik gülüþlerimizi
Hangi Cellât yargýlamýþtý hiç yoktan ömrümüzü
Ezilmiþ tomurcuktuk ayaklar altýnda
Bir daha büyümeyecektik, büyümeyecektim, büyümeyecektin

Çünkü yolda kalmýþtýk sevgi(li)ye çýkan yollarda
Bu yürek sevgide hep manasýz engellere takýldý durdu.
Gözlerimize Ýhanet býçaðýný sapladý fýrtýnalý elvedalar
Kýrýlgan bakýþlarýmýza sindirdik talihsiz vuslat ateþini
_Ta ki Zaman bize sevmenin ayrýlýk olduðunu öðretene kadar
_Ta ki bavullara sýkýþtýrýp umudu yolcu edene kadar
Çok aðlaþtýk þehrin sevgi(li)ye çýkmayan adreslerinde
Serseri olduk kenar mahallelerin taþtan bozma kaldýrýmlarýnda
Tuttuðumuz güllerin dikenlerinde kanatmýþtýk kalplerimizi
Sonra Güneþi düþman belledik, kýskandýk mutluluklarý…

Karanlýklarýn yetiþtirdiði gençlerdik biz
Meçhullere kürek çeker renklerimiz
Kördüðümde çözülmez dertlerimiz
Karanlýklarýn çocuklarýydýk biz
Ýstenmez olduk bilirim zaman bizde intiha
Gayretler var peþi sýra safhalarda
Yara bere yüreklerimiz kaldý cefalarda

Ya biz Karanlýklarýn çocuðuyduk
Yâda içimizdeki çocuk karanlýktý

Acele ye gelmiþti yarým yamalak gülmeler fark edemedik, fark etmedim, fark etmedin.

Birikmiþliðimiz sükûttan yanaydý.
Hevesleri bitmeyenlerin dünyasý bu
Bize gafil yaþamak düþtü…

Dayan ey dallarý gövde’den ayrýlan koca çýnar
Son bir bahar daha göster bize…

Meltemlerimiz var daha karþýlayacaðýmýz
Hülyalar var daha anlatacaklarýmýz
Ve yarýnlar var yaþayacaðýmýz.

Yýkamazlardý bizi aldýrma gönül dedik
Yýkamazlardý bizi acýlara tutunmak dedik

Yürekliydik… Çünkü
Onurluyduk, Merttik, her þeyiyle gerçektik.
Biz ki; güneþi görmekten deðil korkumuz
Biz ki; korkaklarýn cesur kesildiði bu düzende korkak olup kaçmayý seçtik güneþten
Biz ki; umutsuzluktan deðil Karanlýða sevgimiz
Biz ki; ihanetleri görmezden gelip þerefi ayaklar altýnda kalanlarýn dünyasýnda güneþi çarmýða gerdik.

Ay Iþýðý’nda ilhamýn…
Biz, ben, sen ve hepimiz... Karanlýklarýn yetiþtirdiði þairdik, þairdim, þairdin
Evveli, ezeli, evreni, ebediyeti þiirlere sýðdýramadýk, sýðdýramadým, sýðdýramadýn…

Sosyal Medyada Paylaşın: