Kâğıttan Gemi

Geldim iþte…
Her þey býraktýðým gibi…
Bir yaný hüzün hep bu þehrin
Bir yaný… /adýný koyamadýðým bir yalnýzlýk
Her zamankinden farksýz Ýnsanlar
Hep ayný telaþ, ayný koþuþturma
Sevdalarý eskisi gibi Ýntiharlarla dolu
Hala Mutluluk öyküleri yarým
Sahte aþklar hala bir fahiþe gibi Geceye satýlýr
Aðlamanýn ve gülmenin ne bir adý, nede tadý var

Deðiþtiðimi fark ettiðimde dönmeye karar vermiþtim
Meðer zamanýn geçtiðini deðiþmek zannetmiþtim/nede yanýlmýþým

Kahretsin…
Seni kalbimden söküp atamadýðým için
Ve yine kahretsin…
Gözlerim hala senin olmadýðýný bildiði halde susuyor

Neydik biz ey yar…
Kâðýttan bir gemi mi?
Ýnþa edemediðimiz bir Limaný arayan; kâðýttan bir gemi
Her kayýp bir umuttu ya derinliklerinde yalnýzlýðýn
Bizim öykümüz daha kaybolmadan umuda dönüþtü

Daha kazanmadan, kaybetmenin ne olduðunu öðrettin bana
Okyanusa deðil sadece ufak bir nehir kýyýsýna salmýþtýk hayalleri/yani gemimizi
Çok deðil tebessüm dolu Mutluluk yüklemiþtik batmasýn diye
Yükü çok aðýrdý da, ben mi bilemedim ey yar
Daha Saldýðým anda vurup batýrdýn. Gemiyi de hayalleri de
Sen güldün, ben aðladým
Ve sonunu çizdiðimiz bir resmin yanlýþ karakterleriymiþiz aslýnda

Çehreme ay ýþýðý vururken günahlarýmýn en firari saatinde
Ben çoktan o gemide býrakmýþtým çocuk yüzümü
Sen ise demir atýp yalnýzlýða ayrýlýk senfonisini dinlemeye baþlamýþtýn bile
Bir taraf tanda çoktan yol almýþtýn yeni sevdalara…

Mehmet Emin Karademir

Sosyal Medyada Paylaşın: