Kapat gözlerini, kaybet kendini aþkta
kirpiklerinin siyah sayfalarý altýnda.
Gizlenen korkak sesin
yiten sözlerin milletine
ve çok uzaklarda inleyen
kör bir kadýn gibi,
ellerimin titrediði yerde.
Unut beni belgesiz bir zamirde,
kendi içine saklan,
kendim içine;
titretsin dillini, lal etsin,
karanlýk suretini göstersin aþk
köhnemiþ bir geminin güvertesinde.
Nemli þehirlerin düþünde
sýrýlsýklam ýslansýn yaðmurun;
kaçýncý vücutta eskittiðin bedenini,
rezil suretini unut.
Göðüsleri iliklenmeyen kadýn, unut kendini
saçlarýnýn kývýrcýk alevinde,
baþkasýyla seviþen bir sevgili gibi
unut kendini,unut her þeyi.
Umarsýz,aksak,aþk, sen
yeniden peyda olur
sonsuz, o katýksýz yalnýzlýkta
denizin çocuklarýdýr yakamozlar.