İnsan

Selamdan uzak hayýrlýsýzlýk ve hayâsýzlýkla dolu insan
Dost elini düþman gibi büken vefasýz insan
Kahve masalarýnda bin bir oyunlarla kendini avutan insan
Ýçki masalarýnda benliðini unutup sýzýlarda kalan insan

Yaþam rabýtasýný metanetsiz kelamlarla yazan insan
Bunca günahlara koþuþun, sanki bir küheylan

Nereye… Bu telaþýn
Kimedir… Bu acelen

Bu kadar kara haber yetmezimi ömrüne
Hep duasýz yaþayýp gidiyorsun günden güne
Davacýda deðilsin beddua düþmeyen diline
Merhametten uzak kötülük besleyen kalbine
Bir dilek tut yürekten
Baðýþlayanýn vardýr… Affedilmek istersen
Baðýþlayanýn vardýr… Zamansýzca ölmeden

Yavaþ yavaþ eriyorsun dizlerin baðlanýyor farkýndasýn
Bu gün yarýn derken tarih oluyor geçen zamanýn
Yaþlanýyorsun…
Bitiyorsun…

Ucuz ortamlarýn,
Basit arkadaþlarýn, hani neredeler þimdi
Herkesleri mumla arar oldun
Uzattýðýn eli kim tutacak sanýyorsun

Ey insan…
Kahkahalarýnýn eksik olmadýðý keyif sohbetlerine dalmýþ gidiyorsun
Kalk ayaða da Dimdik doðrul

Bak görüyor musun?
Her gün Mezarlar kendini hiç ölmeyecekmiþ gibi yaþayanlarla doluyor

Alnýný koymaya vakit bulamadýðýn secdenin boynu bükük
Bereketten uzak kalmýþ berhanen, sanki bir folluk
Tez evvelden yakýndýr ebede yolculuk
Aç þu ellerini sema ya doðru maðfirete muhtaçsýn
Ve bir dua et yürekten
Baðýþlayanýn vardýr… Affedilmek istersen
Baðýþlayanýn vardýr… Zamansýzca ölmeden



Mehmet Emin Karademir

Sosyal Medyada Paylaşın: