Çare Sensin

Çaresiz kaldým be kadýn!
Tüm çareleri tükettim yokluðunda.
Bir gürültü kopsa daðýtsa þu sessizliði,
Yerle bir olsa suskunluklar.

Yitik bir sevdanýn ucube sokaklarýnda,
Eski bir sancý saplandý kalbime.
Sensiz atlatamýyorum derken,
Bir de seni ekledim;
Öyle atladým sensizliðe…

Adýna sensizlik denilen bu yalnýzlýk,
Günden güne eritir oldu beni.
Hiçbir sayfada, hiçbir cümlede
Ve hiçbir harfte adýna rastlamadým.
Yüzünü sildim gözlerimden,
Sesin yabancý kulaklarýma.
Ellerin þimdi hangi kalbi ateþe veriyor?
Gözlerin kimin gözlerinde?
Yanýnda kim var?

Çaresiz kaldým be kadýn!
Tüm çarelerimi tükettim yokluðunda.
Bizden arta kalan bu yitik sevda,
Ölüm bayraðýmdýr benim.

Bir gürültü koptu,
Daðýldý tüm sesler.
Sokaklar bensiz, ben se(n)ssiz kaldým,
Çaresizim ama ‘’çare sensin kadýn!’’
Çare sensin…

Alican Yýldýrým / Çare Sensin
23.09.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: