dünyanýn tüm yükü omuzlarýmda sanki büküldü belim gayri taþýyamam zarýmý demekten yoruldu yüreðim felek denen zalimde býrakmadý yakamý baþka kimse kalmamýþ gibi beni taþlar durmadan...
yarim diyerek sardý sevgiye aç ruhumu kollayýp koruyacaktý bir ömür boyu duygularýma karþýlýk verip benimle olacaktý daima ilk çelmeyi takýp süründürüp birde yetmez gibi üstüme güldü düzenim hal bilmez elinden bozuldu kapýldým bir zalim rüzgara savrulurum oradan oraya...
herkes baharý yaþarken güzlerdeyim yine ben kesildi ümidim kapandý tüm kapýlarým hangi yola girsem tuzaklar örülü aþkta gurur olmaz deyip savaþtýkça oldum sevgi arsýzý Azrail gelip çalsa kapýmý diye yalvaran oldum her dakika...
ellerimle kendi mezarýmý kazsam musalla taþýna kefenle uzansam gözlerimi kara toprakla doldursam diri diri girip kabrimi kapatsam kurtulur muyum bilmem?
20.04.2012________________Seher_Yeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher_Yeli S.ZerrinAktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.