OMUZLARIMDA SOLUKLANAN HASRET

Daðlarýna týrmandým
göçebe düþtüðüm saat baþlarýnda
Yollar çoraktý, düþünceler soðuk
Adýmlar adýmlarýný izlerken toprakta
Omuzlarýmda soluklandý hasret
Yelkovana düþtü her bir nasihat
Kalemim uykusundan uyandý
Þiir yürüdü satýrlarda



Her sokaðý dönerken rüzgârlanýrdý saçlarýn
Hep bu an kalmýþ hatýrýmda
Soðurdu içim uzaklaþýrken mahallemden
Kelimelerin geliþini bekler olurdu içim



Yaðmur taneleri dolardý ayakkabýlarýma
Avuçlarým sýcaktý hala ellerinden
Öpesim gelirdi sesini
Bakardým ki uzaklaþmýþsýn yakamdan
Çelik soðuðunda üþür gibiydim yokluðunda
Ben hep bir zaman aralýðýnda
saklandým adýmlarýnýn
Nefesin oldum soludun sözcüklerimi
Oysa onlar senin için söylenmiþ beyitlerdi
Tükettin yaný baþýmda yokken omuzlarýmý



Islýðýn gezinirken saçlarmda
sessiz bir rotada gezerdi gözlerin
Her duygunun bir sonu olduðu gibi
Yakýnlaþan parmaklarda
elbet uzaklaþýrdý bir gün
Uykunun derinlerinde açardý dokunuþlar
Bir þair düþerdi kollarýna
Kuytulardan gelirdi sessizlik içinde hüzün



Denizdeki köpük gibi
yitip giderdi aþk.
Sessiz sedasýz gözlerimdeki yaþlarla
duyumsanýr gibiydi dalgalar



Yanaklarýna
dokunurcasýna bir rüzgar eser birazdan
Koltuðumdaki kitap düþer suya
Üþür ellerim
Eldivenlerim yok ki...

22 MART 2012



Ömer Ardalý

Sosyal Medyada Paylaşın: