FISILTILARINI GİYDİREN YAĞMUR
Seyrek saçlarda gezinen ýþýk gibiydi umut
Saklanan geçmiþin ardýndan gülümseyen bir çehre
Koþan, vapura yetiþmeye çalýþan insanlar
Ve hüzünlü hüzünlü süzülen bulutlar
Her yaðmurda boþalttým içimdeki düþünceleri
Hep bekledim payýma düþen kaderi
Terk edilmiþ bir defter yapraklarýnýn
Kývrýk uçlarý gibiydi hayat
Yitirdiklerim, ayrý düþtüklerim
Ve belki de çocukluðum
Süzülen günbatýmýný kapýmda bekledim umutsuzca
Hiç gelmeyecek bir sevda gibi çalmadý kapým
Kahýrlý kahýrlý odamdaki kareleri adýmlarken
Düþtüm þiirin gizemine
Sayfalar doldurdum tanýmadýðým defterlere
Oysa
Penceremden deniz görünüyordu ýþýl ýþýl
Sanki onu elimle tutacakmýþým gibi
Ne kadar yakýn
Ne kadar sonsuz
Yaþam tutacaklarýný koyarken koynuma
Isýndý içim
Her kitap sayfalarýnda aradým
Özlem duyduðum þehrimi
Öyle deðiþti ki yaþadýðým mahalle
Ona özlem duymak,
Deðiþen zamana bir sitem
Deðiþmeye yüz tutan kimlikler gibi
Geçmiþ zaman anlatýr oysa bize bizi
Yaþadýklarýmýz, ihanetlerimiz ve piþmanlýklarýmýz
Bu üçgende solar gider bazen insan
Hiçbir ses iþitmek istemez kulaklarýmýz
Saklý yitik zamanda dolanýrken ayaklarýmýz
Bir boþluðu hisseder olur.
Yitirmek adým adým azap verir
Geçmiþe gülümsetir yüzümüzü
Suçluluk duygusu olsa da içimizde
Her an hayatýn muhasebesini yapan yürekler gibi
Tutunuruz dallarýna kelimelerin
Sözcükler ne kadar mana taþýmasada
Fýsýltýlarýný giydirir yaðmur þehrime
Puslu bir rüzgâr esiyorken gözlerime
ÖMER ARDALI
04 NÝSAN 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.