Soğukta Isıttım Düşlerimi

Nice yollar arþýnladým
Nice duvarlar geçtim sensizliðimde
Ektiðin sevgisiz tohumlarý kuruttum
bahtsýz yüreklerde konuþtum
Meyhane þarkýlarý mýrýldandým sahilimde




Kadehime doldurdum umutsuz günlerimi
Yalpalayarak yürüdüm koþmacasýna
Her yaðmurda andým yitirdiklerimi
Soðukta ýsýttým düþüncelerimi




Yorgunluk düþerken kirpik uçlarýma
Alnýmý yaktý uzaklardan gelen sesler
Yan yana dizildi testilerim
Etek uçlarýmdan süzüldü endiþelerim




Yastýðýmla yolculuk ettim ihanetin kucaðýnda
Duymayan gözler karþýladý
sessizlik içinde yanmayan yakamoz birlikteliðini
Son izlediðim film gibiydi terk edilen koltuklar
Serinlik duygusu okþarken ellerimi.





Var olmak kaybetmemek demekti kimi zaman
Hayat dursa da kelimelerde
Þiir dolanýr nefeslenen her dizede
Uyanýk hafýzada komþu olur düþünceler
Sokaklar sessizliði korurken günbatýmý
Arnavut kaldýrýmlarýna vurur aynadaki görüntün
Bazen kendi görüntüsünden korkar olur insan
Yüzleþmek için iyi bir zaman deðildir o an
Sokak sokak arþýnlanýrken adýmlar.




Panayýrlar kurulur mahalle aralarýna
Bir gürültü, bir kýyamet kopar
Yalnýzlýðýma düþer sokaktaki kalabalýk
Sayfa aralarýndaki bekleyiþ gibi sürer gürültü
kulaklarýmý okþarcasýna.

07 MART 2012



Ömer Ardalý

Sosyal Medyada Paylaşın: