Depresif Aşk Sancıları l

Tarihler geçiyor.
Zaman geçiyor.
Ve köhnemiþ bir gemi..

Þimdi;
Karanlýk bir odada
Kendi kendiyle konuþan bir deliyim.
Zaman, yitmiþ.

Dilimde, kurtulma babýnda dualar.
Saçma sapan þiirler.
Saçma sapan yaþam ve hayatlar.
Diðerleri...

Ve benden sonra,
Seni düþünüyorum.
Sen kimdin?
Neydin?
Nasýldýn?
Ne zaman geldin, ne zaman gittin?
Ve biz ne zaman ayrýldýk?
Seni düþünüyorum.
Sen kimdin?
Tarifini bilmek istiyorum.
Senelerdir beklediðim anýn gelmesini.
Seninle göz göze
Diz dize, baðýra çaðýra sohbet etmeyi.
Kimdin sen?
Hiçbir þey anlam kazanmýyor bu anda.

Þiirler okudum,
Seni bulamadým hiç bir yerinde.
Anlat diyorum ,
Bari kendine anlat.
Neydi, nasýldý, kimdi, ne zaman geldi ve ne zaman gitti?
Sahip olduðum tüm bedenler, sadece senin sulietindi.
Ama “sen” deðildi.
Sonra karamsar bir güz oluyorsun bana.
Hiç gelmeyecek, inadýna gelmeyecek biri.

Sen, diyorum bazen.
“O”, sen olmalýsýn.
“Sen”, “o”, olmuyorsun.
Ben her zamanki gibi kanayan yaralarýmla,
yorganýmýn altýna saklanýyorum.
Kimliksiz bir kiþilik sadece.
Söz oyunlarý.
Mecazlar.
Kelime cambazlýklarý.


Kendi kendimi avutuyorum, bakma sen.
Ama; belliydi zaten bunlarýn olacaðý.
"Ben hep bulmamak için aradým seni" þairinde dediði gibi.
Sen saklambaç oynuyordun sadece.

Birçok surette karþýma çýktýn.
Birçok kadýnda benim oldun.
Belki de tüm kadýnlar sendin.

Notlar biriktiriyorum þimdi.
Sulietini eskittiðim kadýnlarýn notlarý bunlar.
Ve bir de inan bana þafak vaktini sevmiyorum.
Uyuyamýyorum.
Sadece düþünüyorum, gözlerim sende kalmýþ.

Boþa aslýnda kendime fýrça atmak.
-Kendime fýrça atmak, tuvale seni fýrçalamaktan daha kolay.-
Neyse.
Neyse neyse.
Bence þimdilik bu kadar yeter.
Artýk uzak bir öyküdür yaþanmýþlýk sanýlan herþey.

Sosyal Medyada Paylaşın: