seni özledim
özlemek ansýz kaygýlardan biri
burasý karanlýk biraz anne
var mýyým yok muyum bilinmez
adil daðýtýlmýþ bulutlarýn üstündeyim
yüzüne bakamýyorum dünyanýn
sizin okyanuslarýn rengine
þöyle derinden kapýlmak imkansýz
boyumu aþýyor cellat bakýþlar
ama gözümü kýrpmadan yine
eskiden olduðu gibi
doðruyu söylüyorum
seni çok seviyorum
küpeli çiçeklerin vardý
duruyor mu hala
kuþlarý doyasýya beslediðim
bir yolculuk ertesi aklýma diktiðin
güzel gözlü sabahlarý vardý þehrin
yalnýz deðilim anne üzülme
ýssýzlýk uzakta kaldý
bana benzeyen
çocuklar var burada
fýrtýnaya kurban seçilmiþ
ta o zamanlar
tel tel saçýnda umutlar
biz her su içtiðimizde
eskiyen güneþi tamir ediyor ýrmaklar
yapraðýn üstüne ismini yazýp
býraktým öylece
eline ulaþtý mý bilmiyorum
kokulu sandýk içine
gelinlik saklamýþtýn sahi küçük
düþünüyorum hala
kimin içindi
feryad yok figan yok anne
yücelen daðlarda
bir tek savaþ var aklýmýzda
çocuktan daha çocuk olmak
bir de sarý çiçekli uçurtma
bütün aðaçlarýn adý derman
esmekten býkmayan þifa þifa
rüzgardan oyuncaklar
nereye bakarsan bak bahar
bedenim olsun istiyorum
sýrf sana dokunmak için
koklamak için ellerini
günaydýn deyiþini duymak hatta
yanýma gel anne
gel de bitsin bu hasret
battýðýn meçhul yer kiminse kimin
içinde bakýþýp duran gözlerinle
benim bastýðým her yer cennet
.