büyük harflerle adýn
akýp gidiyor gözlerimin önündeki sahneden
ýþýklý ve parlayarak
söndürülmeye çalýþýldýkça kýrpmadan gözlerini
en önde büyük adýmlarla saðlam
sen yürüdükçe kaybolur
arkandaki pýr pýr ýþýklar
yýkanýrým küçük cümlelerinde
karanfilin damlar özüme
topraðýna damlarým
sen
aþk tohumum,ezberbozaným
beni özenle eken el
omuzlarýmdan yükselen ulu çýnar
dinlenirim,sýrtým deðende tenime
seyrederim biçimli yapraklarýný
çizerim
kývrýmlarýný hayatýn
sahnede oyuncular yüzyýllar öncesinden hazýr
ezberlenmiþ rollerini oynarlar
kimse þaþýrmaz rolünü
çýkýlmaz kurgulanan oyunun dýþýna
replikleri çok yutmuþtur duvarlar
saðýr gönüllerde bir gedik açmaya
gücü yetmez ezberlerin
nerdesin ezberbozaným
asi yüreðini bir kitap çalmýþ
sayfalarýnýn arasýnda yakýyor ateþi
tarihi çiðneyip gelen bir bilge
elleriyle yakýyor tütsüleri
ve bir köþede yýðýlý
ezberci cesetler
ölülerini saymaya devam ediyor
büyük panolarda kocaman harfler
düþlerden inecek adýn
her türlü kýlýfa uydurulan
aslý kopyalanmaya çalýþýlýyor baharlarýn
yýkýlan köprüdür gerçek
duyulmayan insan aðýtlarý
ne zaman aslýný yaþayacaðýz özgürlük
16. 4. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.