Zaman Durdu

Zaman durdu.
Dakikalar ellerimde ufalandý.

Þimdi anlam kaymasýnda abartýlý cümlelerim.
Sakallarýmýn keskinliðinde alýþýlmamýþlýklar.
Üryan bir yalnýzlýktan geçen ben.

Göz kapaklarým yeniliyor sana.
Cürretkar bakamýyorum yüzüne.
Yüzünü çevir, yoksa baþým yerde kalacak.
Sen çekip gidene kadar aþk olacak.
Yüzünü çevir, yoksa fýrtýnam kopacak.
Aklýmýn damarlarýndan süzülen bir günah kalacak.

Nisanmýþ.
Yaðmur yaðmýþ,
Vücudum sýrýlsýklam kalmýþ,
Kime ne!

Çamurdan gökkuþaðý yapýp,
Altýndan geçiriyorum seni.
Gözümü açýp kapatýyorum,
Yine aynýsýn.
Baþým ellerimin arasýnda, diz çöküyorum.
Çok uzaklardan adýmý çaðýrýyor gülüþün.
Ve ne zaman böyle gülsen sen,
Ýçimden derin bir çýðlýk geçiriyorum.
Delilik nöbetleri yaþýyorum;
Çiftleþen karakterlerden oluþan,
Sivri, keskin, toz kaplý .


Yolda insanlar seni gösteriyor.
Ben, tanýmýyorum, diyorum.
Yüreðimden bir þeyler düþüyor kaldýrýmlara.
Eðilip toplayamýyorum seni.

Sevin, ölmedim.
Sadece, zaman durdu.
Ben ve sen ayný karede takýlý kaldýk.
Ritmini yitirdi ellerim.
Sual sorgusuz,
Ben cevapsýz kaldým.

Sosyal Medyada Paylaşın: